این مدت همه‌ش کتابای خوب رو معرفی کرده‌م و توی ریویوهام از کتا | 𖣘Mørketid𖣘
این مدت همه‌ش کتابای خوب رو معرفی کرده‌م و توی ریویوهام از کتابا تعریف کرده‌م. اگه گفتید الان نوبت چیه؟ نوبتِ نفرت‌پراکنیه! *صورتکِ شیطانی*
••• نظر من: و نیم
اولین چیزی که توجهم رو جلب کرد، قلم ضعیف و ناپخته‌ی نویسنده بود. خیلی از دوستان توی نقدهاشون قلم خانم گلکار رو ساده و روون معرفی می‌کنن؛ اما ساده بودن با ضعیف بودن فرق داره. قلمی که ساده‌ست به شکل هنرمندانه‌ای روونه و همین باعث می‌شه شما باهاش ارتباط برقرار کنی. قلمی که ضعیفه انسجام نداره و شبیه مکالمه و محاوره‌ست و برای همین، خوندنِش ساده‌ست. بین این دوتا تفاوت خیلی زیادی وجود داره؛ ولی قطعا وجه اشتراکشون اینه که هردو با سرعت نسبتا زیادی خونده می‌شن. القصه، قلم این بانو واقعاخام و کارنکرده‌ست.
از اون طرف، داستان به شدت فانتزی و رویاگونه‌ست و هیچ سنخیتی با اتفاقاتی که توی جامعه می‌افته، نداره. موقع خوندن به نظرم رسید که نویسنده هیچگونه، تاکید می‌کنم «هیچگونه» برخوردی با آدمای فقیر و پایین‌شهری نداشته و حتی مشکلات یا سبک زندگی‌شون رو از نزدیک مشاهده نکرده. دردهاشون رو نچشیده و صرفا از سر تفنن بهشون پرداخته.
