2021-10-16 20:05:43
«امارتِ شکست»:
نامه‌ای سرگشاده به طالبان
مرتضی کریمی، دکترای انسان‌شناسی
نامه می‌نویسم، چون فکر می‌کنم، در رفتار شما-علی‌رغم همه خشونت‌ها، تعصب‌ها و سیاهی‌ها- هنوز رگه نازکی از صداقت یا سادگی نهفته است. شما «هنوز» یاد نگرفته‌اید که چگونه به اسم آخرت، دنیای خود را آباد و به اسم مقدسات، تمام پاکی‌ها را آلوده و به اسم عدالت، نابرابری را توجیه و به نام اسلام، هر گونه آزادی و کرامت انسانی را لکه‌دار کنید.
شاید هنوز یک نفر در میان شما، دلش زنده، گوشش شنوا و ذهنش پذیرای حقیقت باشد.
دوستان ِ من،
فکر، احساس و نظر شما - فارغ از از ماهیت یا حقانیتش- چیزی جز شکست، به بار نخواهد آورد. شکست، نه در آزادی بیان، شفافیت منابع مالی، برابری جنسیتی، توسعه اقتصادی و نه در هیچ یک از ارزش‌های به اصطلاح غربی دیگر. شکست در همان چیزی که امروز به آن معتقدید.
نگاهی ساده و گذرا به همسایه کنار دستی، به شما نشان خواهد داد که تمام ارزش‌هایی که قرار بود «انقلابی» باشند وارونه شده‌اند. انقلابیون، چند دهه تلاش کردند که قطار شریعت را به اتکای پول مفت نفت سوار بر ریل واقعیت کنند. نشد. می‌خواستند بانک‌ها را، دانشگاه‌ها را، خانواد‌ه‌ها را، اداره‌ها را، افکار و احساسات و موسیقی و ورزش... را «اسلامی» کنند. نشد.
من می‌خواهم اصلا از زاویه دید شما نگاه کنم. برگ‌برگِ انقلاب ما، صفحاتِ شکست است. اینکه حکومتی که همه سرمایه‌های مادی و فرهنگی و نظامی و حتی معنوی را در انحصار خود گرفته است، نتواند بعد از چهل سال، حتی در ظاهر مردم، حتی با زور سرنیزه، کوچک‌ترین تغییری به نفع ارزش‌های خود ایجاد کند حقیقتا ترحم‌برانگیز نیست؟
جان و مال و خانه و کرامت و شرافت و غرور و احساسات مردم را به گروگان گرفتند تا بتوانند یک نمونه کوچک از «مزه شیرین»ِ آنچه «اسلامی» می‌نامیدند را نشان دهند و عملی کنند، نشد.
امروز، مسئولین نظام، آن ارزش‌ها –از وراثت مستضعفین بر زمین تا عدالت علی و حریت حسین و آزاداندیشی امام ششم- را، که نگاهِ چپ به یکی‌شان می‌توانست منجر به زندان و شکنجه و اعدام بشود، در تریبون‌ها و در مجلس و دولت...
برادران من، اگر به دنبال قدرت، پول و شهوت هستید، حقا که راهی که برگزیده‌اید شما را به جایی جز این مقصد نخواهد برد. اما اگر ذره‌ای به هر چیز معنوی، نه با تعریف مردم، با همان تعریف ساده و خشن خودتان، اعتقاد دارید باید بگویم این ره که می روید نه به کعبه، که به ترکستان است.
کشورهمسایه، آیینه‌ای تمام‌نما از آینده شماست. امارتی که سر تا پایش شکست است.
برادران، باد شما را خواهد برد. شما هیچ جایگاهی در صفحات تاریخ، در ساختِ هویتی، حتی در زمینِ مادی تمدن نخواهید داشت. شما حتی «مصلایی» را هم در پایتخت امارت‌تان تمام نخواهید کرد.
نگذارید رهبران شما، چهل سال دیگر در این وضعیت رقت‌انگیز قرار بگیرند که از روی بی‌ریشگی و بی‌جایی فرهنگی و جغرافیایی، به جای رفتن به یک بنا، که معرف دوره حکومت آنها و مبین نمادهای فرهنگی و ارزشی آنها باشد، به بناهای چند هزار سال گذشته بروند و به جای قبول شکست، برگی به برگ‌های شکست امارتی که از پای‌بست ویران است بیفزایند.
@mortzakarimi77
1.1K viewsedited 17:05
ه
