ژنتیک در ام اس، به پایان راه خود رسید... از دیرباز، وقتی دان | پُرتال . نوروساینس . روانشناسی
ژنتیک در ام اس، به پایان راه خود رسید...
از دیرباز، وقتی دانشمندان و محققان از اتیولوژی بیماری خاصی عاجز میماندند، آنرا به ژنتیک نسبت می دادند اما با تحقیقات جدید، نقش ژنتیک در بروز بیماری ها روز به روز کمرنگ تر و در مقابل، نقش عوامل محیطی چشمگیر تر می شود ؛ به طوریکه یکی از مطالعات مروری سال ۲۰۱۶ پیرامون عوامل احتمالی ابتلا به ام اس، ۴ عامل محیطی زیر را به عنوان مهمترین عوامل معرفی میکند: @Neuroscience_New اپشتن بار ویروس (Epstein Barr Virus) ، منونوکلئوز عفونی یک بیماری عفونی ویروسی است که دستگاه تنفس ، کبد و دستگاه لنفاوی را درگیـر می سازد . ایـن بیـماری که معمولا نوجوانان و بـزرگسالان جـوان را مبتلا مـی سازد ، بـا علائمی همچون تـب ، گلو درد ، خستگی ، تورم غدد لنفاوی ناحیـه گـردن و بـزرگی کبـد و طحال خود را نشان میدهد . سابقه ابتلا به اپشتن بار ویروس به عنوان یکی از عوامل خطر ابتلا به ام اس شناخته شده است. @Neuroscience_New کمبود ویتامین D: یکی از مهمترین عوامل تنظیم سیستم ایمنی ویتامین D می باشد. ابتلا به ام اس و شدت بیماری با کمبود ویتامین D مرتبط است. مطالعات معتقدند بهترین سطح سرمی 25OHVITD3 برای پیشگیری از بیماری ام اس، بیش از 50 ng/l می باشد. مصرف ۱ عدد پرل ۵۰۰۰۰ واحدی ویتامین D به صورت ماهانه در بزرگسالان و دو ماهانه در کودکان و نوجوانان توصیه می شود. @Neuroscience_New چاقی ابتدای زندگی: چاقی یک التهاب مزمن است که ابتلا به آن در ابتدای زندگی و دوران کودکی میتواند خطر بیماری های التهابی را در ادامه زندگی افزایش دهد. چاقی و افزایش چربی های احشایی، موجب رهاسازی واسطه های التهابی می شود. @Neuroscience_New سیگار: اگرچه هنوز به خوبی مکانیسم ارتباط سیگار و ام اس مشخص نیست اما تحریک سیستم ایمنی و التهاب ناشی از سیگار میتواند تعیین کننده باشد. منبع: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27146176
