می‌روی اما گریز چشم وحشی‌رنگِ تو رازِ این اندوهِ بی‌آرام نتوان | دومان
می‌روی اما گریز چشم وحشی‌رنگِ تو
رازِ این اندوهِ بی‌آرام نتواند نهفت
می‌روی‌خاموش‌ومی‌پیچد‌به‌گوش‌خسته‌ام
آنچه با من لرزشِ لب‌های بی‌تابِ تو گفت
چیست ای دلدار! این اندوه بی‌آرام چیست
کز نگاهت می‌تراود نازدار و شرمگین؟
آه می‌لرزد دلم از ناله‌ای اندوه‌بار
کیست این بیمار در چشمت که می‌گرید حزین؟
چون خزان‌آرا گلِ مهتاب، رویارنگ و مست
می‌شکوفد در نگاهت راز عشقی ناشکیب
وز میان سایه‌های وحشیِ اندوه‌رنگ
خنده می‌ریزد به چشمت آرزویی دل‌فریب
چون صفای آسمان در صبح نمناک بهار
می‌تراود از نگاهت گریه‌ی پنهانِ دوش
آری ای چشمِ گریزآهنگ سامان‌سوخته
بر چه گریان گشته بودی دوش؟ از من وامپوش
بر چه گریان گشته بودی؟ آه ای چشم سیاه
از تپیدن باز می‌ماند دل خوش‌باورم
در گمان این‌که شاید، شاید آن اشکِ نهان
بود در خلوت‌سرای سینه‌ات یادآورم
#هوشنگ_ابتهاج
https://telegram.me/nimaasakk
