یادداشت مدیرمسئول هوشنگ، نخستین پادشاه پیشدادی (اولین سلسله پادشاهان در شاهنامهی فردوسی که به دست کیومرث بنا شد) است و در یشتها (پرستشهای اوستای زرتشت) در میان فروهرهای مقدس جای دارد و حتی به عنوان نخستین شاهی شناخته میشده که بر جهان فرمان رانده است. هوشنگ در شاهنامه، پسر سیامک و نوه کیومرث است که انتقام قتل پدر را با کشتن خزرواندیو از اهریمن میگیرد و پس از کیومرث به پادشاهی جهان میرسد. او را مبدع بسیاری از نخستینها میدانند. از جمله سازنده اولین خانهها (به نوعی آغاز کننده یکجانشینی)، کشف آتش با زدن سنگی بر سنگ دیگر، آموختن ساخت ابزار آهنی، آبیاری و کشاورزی، آشپزی، پختن نان و گلهداری و چرمسازی. اما مهمترینش اینکه وی جایگاه کتابت و قلم را بسیار بالا برد و اولین کسی بود نوشتن را (و سواد و آگاهی) ارج نهاد و بنابراین نویسندگان را گرد هم جمع میکرد و آنها را گرامی میداشت. بنابه نوشتههای کهن این گرامیداشت در روز چهاردهم تیر یا تیرگان (تیر روز از تیر ماه) صورت میگرفت چرا که سیارهی تیر یا عطارد در اسطورههای ایرانی، ستارهی فلکی دبیر است. درواقع عطارد نویسندهی فلک و هفتآسمان و کائنات است. جالب اینکه با همین باور باستانی ایرانیان، جهان تصمیم گرفت دهانههای برخوردی (حاصل از بمبارانهای سنگین شهابسنگی) سیارهی عطارد را به نام نویسندگان مشهور بنامد، که در میان آنها نام شاعرانی چون فردوسی، نظامی، رودکی و نوایی هم هست. یکی از دشتهای بزرگ عطارد نیز به نام هامونهتیر نامگذاری شده است. لذا به همین بهانه، از سال ۱۳۸۱ و با پیشنهاد هوشمندانه و ماندگار اعضای انجمن قلم، چهاردهم تیر به عنوان روز ملی قلم پیشنهاد و با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی به تقویم ما افزوده شد. روزی برای یادآوری رسالت سنگین نوشتن و نویسندگان. برای اینکه باور داشتهباشیم: نوشتن از هر چیز و هر کس و هر رویداد و موضوعیتی، تنها زمانی ارزشمند و مانا است که دردی از دردهای بشر را درمان کند و از از رنجها و آلامشان بکاهد، خردورزی را بیاموزاند و آگاهی و اندیشهمندی و قدرت تفکر انسانها را برانگیزد، مسیر سعادت و خوبی را نمایان سازد و یوغ ظلم و بردگی بگسلاند، و در یککلام، در راستای تبدیل جهان به جایی بهتر برای آدمیان و زندگی بهتر و باکیفیتتر مردمان و برقراری داد، مشق کند که غیر از این راه، راستی نیست و نیکبختی بههمراه ندارد. دکتر وحید ضرابینسب/ نویسنده و فعال رسانه @nirounews