لفظ «قديم» و لفظ «جديد» را كه بر سر فلسفه و يا هر علمى و يا دينى و مكتبه اى و مدرسه اى در مى آورند، با گام اوّل خواسته اند فاتحۀ قديم را بخوانند، و شنونده را در اين موطن جديد -هر چه باشد- وارد كنند. و اين از مهمترين و رساترين حربه هاى استعمار است.
«نگرشی بر مقاله بسط و قبض تئوریک شریعت» ص ۲۳ https://t.me/joinchat/AAAAAD1E3V1sLdIpZOI4oQ
