علّامه آیةالله حاج سیّدمحمّدحسین حسینی طهرانی قدّس الله سرّه
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْكَفِرينَ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنينَ أَ تُريدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَيْكُمْ سُلْطاناً مُبينا*
«ای کسانی که ایمان آورده اید کفّار را اولیاء خود مگیرید و مؤمنین را رها کنید! آیا شما دوست دارید که برای خداوند بر خودتان قدرت و سلطۀ آشکاری قرار دهید؟!»
یعنی: اگر شما کفّار را اولیاء خود قرار دهید، آنها بر شما مسلّط می شوند و جان و مال و ناموس و عِرض شما را دستخوش هلاک قرار میدهند.
و نکتۀ جالب اینجاست که میفرماید: این قدرت و سلطۀ آنها، قدرت خداست که بر شما وارد شده است!
قدرت کفّار وسلطه جوئی آنان عین قدرت و سلطۀ خداست، و شما آنها را از حول و قوّۀ خودشان برخوردار نبینید!
بلکه حول و قوّه و قدرت اختصاص به خدا دارد، و با مودّت و ولایت کفّار شما به دست خودتان قدرت و سلطۀ خدا را از این راه بر خود وارد ساخته و به اختیارِ خود تحت ضربات قدرت جلالیّۀ الهیّه به دست کفّار خود که آلتی بیش نیستند خود را منکوب و مخذول نموده اید!
