احوال أمیرالمؤمنین علیه السلام در شب نوزدهم «در آن شبى كه | نورمجرّد
احوال أمیرالمؤمنین علیه السلام در شب نوزدهم
«در آن شبى كه در صبحش علىّ بن أبى طالب ضربت خورده و به شهادت رسيد، زياد از اطاق خارج مى شد و نگاه به آسمان ميكرد و ميفرمود: قسم به خداوند نه من دروغ ميگويم، و نه دروغ به من گفته شده است؛ اين شب همان شبى است كه به من وعده داده شده است.»
آرى! اين شب، شب وصالست.
شب ملاقات و زيارت محبوب است.
حضرت در آن شب بسيار منقلب بود. انقلاب آن حضرت روى سعۀ نفس و عظمت ظرفيّت و استعداد بود.
ظرفيّت او همه موجودات است، چون امام قلب عالم است، و بر هر موجودى إفاضۀ وجود از ذات مقدّس پروردگار بوسيلۀ او مىشود؛
بنابراين رحلت او تكان به همه موجودات ارضى و سمائى خواهد داد، و در سرِّ هر موجودى انقلاب مشهود خواهد بود؛ و اينست معناى انقلاب امام در هنگام رحلت.
«معادشناسی» ج ۱ ص ۱۵۱ https://t.me/joinchat/AAAAAD1E3V1sLdIpZOI4oQ
