از نكات بسيار مهمّى كه دائماً ميفرمودند اين بود كه:
حالات و ملكاتى كه انسان در شب قدر دارد در طول ايّام سال منعكس مى شود.
كسى كه در شب قدر در عالم وحدت است، در طول سال نيز اين معنا در او مشهود است و كسى كه در عالم كثرت متوغّل است در طول سال نيز به همين معنا مبتلا مى شود.
خطورات و توجّهاتى كه در شب قدر براى انسان است بر خطورات و حالات سال مؤثّر است،
حتّى اگر فرض كنيم كسى در شب قدر توجّهش به فرزندش زياد است، اين حال به تمام سال وى تسرّى مى نمايد.
لذا بر مراقبه تامّه در ليله قدر تأكيد أكيد داشتند؛
بطوريكه انسان از اوّل شب تا صبح به عبادت و توجّه به حضرت حقّ جلّ اسمه مشغول باشد و با هيچ كس هيچ صحبتى در امر دنيا نكند و به هيچ كار لغو يا مكروهى نپردازد تا از فيوضاتى كه در اين شب از نفس مقدّس امام زمان عليه السّلام تراوش مى كند بهرۀ وافى ببرد.
«نور مجرّد» ج ۲ ص ۳۷۰ https://t.me/joinchat/AAAAAD1E3V1sLdIpZOI4oQ
