مظلومیّت أهل بیت علیهم السلام تا زمان قیام حضرت بقیةالله الأعظ | نورمجرّد
مظلومیّت أهل بیت علیهم السلام تا زمان قیام حضرت بقیةالله الأعظم أرواحنا فداه
مسعده گويد: من در خدمت حضرت صادق «عليه السّلام» بودم كه پيرمردى با پشت خميده و تكيه به عصا زده وارد شد و بر آن حضرت سلام كرد. حضرت پاسخ سلامش را دادند،
سپس پيرمرد گفت: اى فرزند رسول خدا دستت را بده ببوسم، حضرت دست خود را دادند و شيخ پير بوسيد و گريه كرد.
حضرت فرمودند: اى پيرمرد چرا گريه مىكنى؟ پيرمرد گفت: صد سال است كه همواره در انتظار قائم شما هستم، مىگويم اين ماه ظهور مىكند، و در اين سال ظهور می کند، سِنَّم زياد شده پوستم نازک و استخوانم باریک و ضعيف، و مرگم نزديک و تا به حال در ميان شما خاندان رسول خدا زمانى نگذشته است كه دلم خوش و خرسند باشد، پيوسته شما را كُشته و فرارى از شهر به شهر و ديار به ديار ديده ام امّا دشمنان شما آن قدر در عزّت به سر مى برند كه گويا با بالهاى خود بر فراز آسمان در پروازند و با اين اوضاع و پيش آمدها چگونه گريه نكنم؟
چشمان حضرت صادق از عبارات اين پيرمرد به اشک سرازير شد و فرمود: اى شيخ اگر خدا تو را زنده بگذارد تا قائم ما را ادراک كنى و او را ببينى چقدر در مقام و منزله بزرگى قرار خواهى گرفت! و اگر قبل از ظهور قائم مرگ تو برسد در روز بازپسين با ثَقَل محمّد محشور خواهى شد، و ما ثَقَل محمّد هستيم....
امام شناسی ج ۴ ص ۲۲۴ از تفسیر برهان https://t.me/joinchat/AAAAAD1E3V1sLdIpZOI4oQ
