2022-08-29 22:03:06
(بخش دوم و پاياني جلسه ٢٥ مرداد ١٤٠١)
در دعاي عهد شیعۀ منتظر می‌گوید:
إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيداً وَ نَراهُ قَرِيباً: اينان ظهور حجّت‌خدا را خيلي دور تصوّر كرده‌اند؛ در حالي كه ما آن را خيلي نزديك مي‌بينيم.
اهل سِير، اهل حقيقت و معرفت، خيلي نزديك مي‌بينند. به‌قدری نزدیک كه همين الآن آن را مي‌بينند. اينكه فرمود آیا نزديك نشده، به خاطر اين است كه آنها كمي از يقينِ به شب، پايين بيايند؛ کمی از يقينِ به اينكه حجّت‌خدا الآن غايب است، پايين بيايند. صبح نزديك نيست؟ يعني اين‌قدر قسم نخور كه حجّت‌خدا غايب است. تو چشم‌هايت را بستي! حجّت‌خدا جلوي توست! كنارت است! بغلِ دستت است! تو نگاهش نمي‌كني!
گفتم به كام وصلت خواهم رسيد روزي؟ گفتا كه نيك بنگر! شايد رسيده باشي!
فرمود:
فَانْتَظِرُوا إِنِّى مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ: شما انتظار بكشيد، إِنِّى مَعَكُمْ! من همین الان با خود شما هستم! مگر در
حديث معرفت بالنّورانيّۀ، اميرالمؤمنين عليه‌السّلام به سلمان و ابوذر نفرمودند كه غايب ما غيبت نكرده! كشتۀ ما نمرده! چه کسی گفته حجّت‌خدا غايب است؟! ظاهرتر از حجّت‌خدا در اين عالم كيست؟ اين‌قدر نگو برای ظهور هزاران سال بايد بگذرد، و امام زمان علیه‌السّلام باید از كجاها، از راه‌هاي دور بيايند.
كمي احتمال بده نزديك باشد. اگر كمي اين شك ايجاد شود كه شاید شب تمام شده باشد! ممكن است روز رسيده باشد! و اگر اين شك كمي قوّت بگيرد، انسان چشم‌هايش را باز مي‌كند و مي‌بيند اصلاً صبح شده و همين الآن حجّت‌خدا را مي‌بيند. همين الآن خود خدا را مي‌بيند. قيامت، ظهور خود خداست كه بعد از ظهور حجّت‌خدا اتّفاق مي‌افتد.
در سير باطني هم همين است؛ يعني اوّل انسان به ديدار حجّت‌خدا در باطن نائل مي‌شود و سپس از آن مسير و مجرا، به ديدار خود خدا نائل مي‌شود و قيامت باطني و انفسي او بر پا مي‌شود.
اگر باور كند أَلَيْسَ الصُّبْحُ بِقَرِيبٍ، آن‌وقت مي‌بيند كه اصلاً صبح شده؛ نه اينكه صبح نزديك است. من چون مأيوس بودم، در تاريكيِ چشمِ بستۀ خودم اسير بودم؛ والاّ نور حجّت‌خدا فضاي عالم را پر كرده است. كجاست كه آن نور نتابيده باشد؟
أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها. اصلاً همه‌چيز در پرتو آن نور پديدار است. آن‌وقت تو داري دنبال نور مي‌گردي؟ مأيوس هستي كه آن نور را ببيني و طوري به خودت تلقين كرده‌اي كه اصلاً احتمال نمي‌دهي! كمي شك كن تا كم‌كم اين شكّ، آن يقينِ بر شب بودن را بشكند؛ تا چشمت را باز كني و ببيني كه روز است. ببيني كه هرجا نگاه مي‌كني حجّت‌خدا را مي‌بيني. فرمود:
فَأَيْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللّٰهِ: هر طرف رويت را برگرداني، باز وجه‌الله را مي‌بيني.
مشكل تو اين است كه داري خودت را مي‌بيني. حواست به خودت است. خودبيني داري و خدابيني نداري. رويت را از توجّه به خودت برگردان؛ از خودخواهي‌ها، خودپرستي‌ها، از آمال و آرزوها، از خودت برگردان؛
فَأَيْنَما تُوَلُّوا: همين كه رويت را از خودت برگرداندي،
فَثَمَّ وَجْهُ اللّٰهِ: وجه‌الله آنجاست. ائمّه عليهم‌السّلام فرمودند:
نَحْنُ وَجْهُ اللّٰهِ: وجه‌الله ماييم. در دعاي ندبه مگر نمي‌خوانيم
أَيْنَ وَجْهُ اللّٰهِ الَّذِی إِلَيْهِ يَتَوَجَّهُ الْأَوْلِياء: آن وجه خدا كه اولياء متوجّه به او هستند، كجاست؟ او كجاست؟! رويت را از خودت برگردان، ببين همين‌جاست!
اميدواريم ما در اين شب، شكّی كنيم كه مبدأ يك يقين جديد باشد. یقيناً خدا در همۀ عالم ظاهر است. يقيناً حجّت‌خدا در همۀ عالم ظاهر است. به هرچه نگاه مي‌كني اوّل حجّت‌خدا را مي‌بيني، بعد آن چيز را مي‌بيني. از اين صريح‌تر دیگر چه بگویم؟! خدا رحمت كند حاج‌آقاي دولابي رحمة‌الله‌عليه را، مي‌فرمودند به من مي‌گويند چه كار كنيم خدا را ببينيم؟ من مي‌گويم شما به من ياد بدهيد چگونه مي‌شود خدا را نديد!؟ من هرجا نگاه مي‌كنم غير خدا اصلاً نمي‌بينم!
امیدواریم خدای متعال همۀ ما را آگاه و آشنا به حقايق قرآن بگرداند و با نور قرآن تاريكي‌هاي ذهن و دل و وجود ما را محو كند. وقتي نور وارد مي‌شود تاريكي فرار مي‌كند. انسان فقط خودش را در معرض نور قرار دهد، اصلاً لازم نيست براي بيرون كردن تاريكي تقلاّ کند.
إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئاتِ: خوبي‌ها كه مي‌آيند بدي‌ها خودشان فرار مي‌كنند. اميدواريم خداي متعال به نور حجّت خودش که
أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهٰا، به آن نوري كه عالم را روشن كرده، قلوب ما را، دل و ذهن ما را، و همۀ مراتب وجود ما را روشن فرمايد.
#جلسات_هفتگي_اهل_ولاء
@OstadMahdiTayyeb
instagram.com/ahlevela
eitaa.com/ahlevela
aparat.com/ahle_vela
@ahlevela_channel
www.ahlevela.com
159 viewsedited 19:03
ع
