کاش زندگی در همان قدیم ها میماند، آنگاه که فرمانروایی عشق های | پندنامه ✍️ 🇦🇫
کاش زندگی در همان قدیم ها میماند، آنگاه که فرمانروایی عشق های بی قید و شرط بود. زندگی نگاره درخشان از خود منعکس میکرد و دلها بی بهانه شاد بودند. تنفر واژه ناآشنا بود و قلب شکستن رسم نامردی، آن قدیم ها زنده‌گی ساده و بی پیرایه بود اما دلها همواره تجلای بی همتا داشت. آن زمانها آسمان خراش نداشتیم و شبکه های اجتماعی سرگرمی اصلی مان نبود در عوض افکار آسمان خراش داشتیم و شانه به شانه ی هم نشسته درد از دل هم بر میچیدیم. آن وقت ها پول حاکم مان نبود و ما مالک آن بودیم، این یعنی پول نمیارزید که روحی را پژمرده کنیم. آن روز ها که دغدغه لباس های گران قیمت نبود و اذهان مشغول دریافتن اجناس گرانبهاتر از دیگران نبود. کاش آن زمان ها را باز داشته باشیم و حسرت این همه پیشرفت را نخوریم؛ ساده زنده‌گی کنیم اما خوشحالی حرف اول را برای مان بزند و خود برتر شمردن بی بها باشد.
