زندگی ای کاش این زندگی فانی به طرز دیگری نگاه مان می‌کرد ای | پندنامه ✍️ 🇦🇫
زندگی
ای کاش این زندگی فانی به طرز دیگری نگاه مان می‌کرد ای کاش شوق رسیدن به آرزو های دل مان تنها با کلمه ی شوق و علاقه به اتمام نمی‌رسید و لباس حقیقت می‌پوشید.... ای کاش خلوص و مهربانی تنها داروی دل های ترکیده بود و هروز مانند چوب نم زده نمی پوسید... ای کاش این طور می شد که آدم ها سکوت را بیشتر از حرف زدن از چشمان مان می‌خواندند... ای کاش چرای وجود نمی داشت برای سؤالاتِ بی پاسخِ این قلب های درد دیده ی مان..... و کسی را می‌داشتیم که همیش از حقیقت میگفت و همدلی و یکدلی... آری این است زندگی..... روزی فرا می‌رسد که عزیز ترین هایمان را از دست می‌دهیم و آنها بدون کدام خدا حافظی ی رهایمان می‌کند ما را از این دنیای فراخ ... و نمی‌دانیم چطور سر کنیم زندگی باقی خود را بدون شان ..... آن جاست که صبری عادت گویی مان از سوی خالق مان می رسد و میگذرانیم این حیات باقی مانده ی خود را.... زندگی مانند رود بی پایان جاریست از ختم این رود همه بی خبریم از شروع این رود خیلی هارا از دست می‌دهیم و خیلی هارا بدست می آوریم و میگذرانیم و میگذرانیم تا بگذرد ای زندگی....
