2022-08-29 07:05:06
کرامتی جالب از شهدای گمنام بوستان پلیس
روزی مثل اکثر روزها که دلم می‌گیرد و می‌آیم کنار یادمان شهدای گمنام بوستان پلیس، آمده بودم و فاتحه‌ای خوانده و نشسته بودم روی صندلی‌های کنار یادمان شهدا.
ذهنم به جایی رفت که چرا شهدا اینجا هستند و خیلی از ما، هنوز قدر آن‌ها را نمی‌دانیم؛ یعنی آن‌گونه که باید، حق شهدا را ادا نمی‌کنیم. در ذهنم می‌گذشت که می‌توان خیلی از نوجوانان و جوانان را به‌جای اینکه به آسیب‌های فرهنگی و اجتماعی دچار شوند، اینجا جمع کرده و آن‌ها را با برنامه‌های فرهنگی، بیش از پیش با شهدا و سبک زندگی آن‌ها آشنا کرد.
همین‌طور این مسائل از ذهنم می‌گذشت و به خودم می‌گفتم که خادمان شهدا، اینجا مراسم‌هایی می‌گیرند؛ اما ای کاش این مراسم‌ها غنی‌تر و پراستقبال‌تر شوند؛ بنابراین از آنجایی که در حوزه ترویج فرهنگ ایثار و شهادت فعالیت می‌کنم، همان‌جا که نشسته بودم، قلم و کاغذ را برداشتم و شروع کردم به نوشتن: «گلزارها و یادمان‌های شهدا، ظرفیتی بزرگ در جهت زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدا و ترویج فرهنگ دفاع مقدس هستند که می‌توانند به‌عنوان زیارت‌گاه اهل یقین، قرارگاه‌های فرهنگی بزرگی در این زمینه، در اقصی‌نقاط کشور به حساب بیایند....».
مطلب را تمام کردم و بعد از اینکه تایپ کردم، آن را فرستادم برای یکی از خبرگزاری‌ها. فردای آن‌روز اتفاق جالبی افتاد؛ وقتی آن مطلب را در آن خبرگزاری دیدم، متوجه شدم که آن‌ها به سلیقه خودشان، عکسی برای مطلب من انتخاب کرده‌اند، با دیدن این عکس جا خوردم؛ چون عکس مطلب، عکس یادمان شهدای گمنام بوستان پلیس بود، همان‌جایی که من این مطلب به ذهنم آمد و همان‌جا آن را نوشتم، درحالی که به کسی نگفته بودم که من برای چه و کجا مطلب نوشته‌ام.
باور کنیم که این شهدا از ما زنده‌تر هستند و نظاره‌گر اعمال ما. باور کنیم که این شهدا، ولی نعمت و برکت محله ما هستند. و چه زیبا گفت سید شهیدان اهل قلم «سید مرتضی آوینی» که «پندار ما این است که شهدا رفته‌اند و ما مانده‌ایم؛ اما حقیقت آن است که شهدا زنده‌اند و زمانه ما را با خود برده است».
سید جواد
@parkpolice
571 views04:05
پ
