این پرنده ها که انگار تو مترو بین ایستگاه تجریش تا جوانمرد قصاب صندلی خالی گیر نیاوردن
اسمشون ( پاتو) و برای استراحت درخت های خشک رو انتخاب میکنن و طوری روی اونا جا میگیرن که به جزئی از درخت تبدیل میشن.
+ جالبه بدونید که به پاتو، ''ننه من غریب'' هم میگن! چون آوازش یجوری شکایت و ترحم انگیزه که انگار داره ننه من غریبم بازی درمیاره
