‍ شبی در مقام رویا به دعا شدی اجابت قدمی زدی به کویم همه از سر | راز دل ما

‍ شبی در مقام رویا به دعا شدی اجابت
قدمی زدی به کویم همه از سر سیاحت


من دلشکسته خسته به تو تکیه داده بودم
همه شانه ات تو بردی سر بی کسی سلامت


من و غمگینی شبها ، سر راه تو نشسته
که تو دست دل بگیری به لبت بری ضیافت


به سرای موی مِشکین ، به تمامی وجودت
سر سجاده چشمت ، بشوم به صد عبادت


توکه خود عزیز و جانی به تمام لحظه هایم
بگو از غرور آن شه که بود پر از صلابت


که اگر نگه کند او ، به دمی به من نگاهی
همگی به خیر و نیکی ، همگی بود سعادت


خبرت کنم که بعدت به مَنَت چه ها گذشته
همه دنیا تو بگو سنگ و همه بود لجاجت


به تصورت نظر کن شبی از بلا سراسر
من و قایقی شکسته وَ دلی پر از مشقت


تو اگر چه عالِم هستی به نگفته های قلبم
که #حسان ز درد دلها بشود به صد کتابت


بِشِنو که بعدِ از تو شبی از جنون گذشتم
دل بی امید و تنها ، به امید یک طبابت


به در صومعه بردم نگهم به دست ساقی
که بریزدم از آن می به امید یک محبت


بنشستم آن ته صف نگهم به جام باده که
سحر بشد خدایا تو بگو کی ام به نوبت


که رسم وصال جانش بکشم به جان نگاهش
به میان بازوانش به جنان دگر چه حاجت


که ثواب مو به مویش تو بدان رقم نیاید
بشنو که کشته او بهی از دوصد شهادت


به مثل شهید و کشته که اگر کشد به آغوش
به خدا قسم به دنیا نبود چو او ولادت


که سرآمد دو دنیا بُوَدی یکی دعایش
ز دو‌چشم پر شرارش برسد نظر نجابت


همه ی بدی وجودت همه جا پر از شقاوت
به یکی دعای مادر همگی شود شفاعت


بتواند او که رویی بزند خدا که یارب
بدهد حوائج تو بکند هم او وساطت


نکنی دمی فرامُش که بُدی صغیر و طفلی
که هم او تو رابه جانش بنموده صدحفاظت


به همین مدارج اوست که خدا بهشت دادش
وچه واجبی به عین است همگی ازاواطاعت


اگرت کسی شناسی که به او دهی پیامم
برسان سلام من را و بگو عرض ارادت


وبگو که بعدِ از تو ، همه روزه ام بطالت
همه گو به چشمِ زخمند و همه بود شماتت


مَثَل ناجی دریا که خودش غرق غریقی
مَثَلم مثل امیری که بود بند و اسارت


همه از نبودن توست چه جهان بی تو سختست
همه گو بود نحوست همگی بود ریاضت


تو مگر هزار بودی که نبودنت چنین است
همه ی زندگی من زِ پس ات بود جراحت


همه‌ی دلخوشی من ز پس ِ رفتنت ای جان
به شبی به یک نگاهی منم و همین بضاعت


همه ی اهل دو عالم ، نشود حضرت مادر
تو بگو به هر چه دلبر سخنم به این صراحت


و تو ای تمام هستی تو بیا به قدر یک دم
نفسی نوازشم کن ، برهان از این عقوبت


به مثال کودکی ها بِسِتان ز من همه غم
که تو حجت خدایی که تویی،توئی به جرأت


به دعای خیرت ای خوب همه در به روی من باز
که هزار تیر دنیا نکند به من اصابت


در خانه ء زمینی همه بسته شد به رویم
به مزار نازنیت به فغان شدم نیابت


#حسان
در سالروز رفتن مادر سروده شد

دی ماه۱۴۰۰


پیشنهاد میکنم بخاطر نوع ضبط صدا با هندزفری گوش کنید

@Razedelema

@monajat124