اگر يكی را كه دوستش داری از دست بدهی، بخشی از وجودت همراه با ا | سالار صفائی
اگر يكی را كه دوستش داری از دست بدهی، بخشی از وجودت همراه با او از دست می رود. مانند خانه ای متروكه اسير تنهايی ای تلخ می شوی؛ ناقص می مانی. خلأ محبوبِ از دست رفته را همچون رازی در درونت حفظ می كنی. چنان زخمی است كه حتی زمانی كه خوب شود، باز خون چكان است. گمان می كنی ديگر هيچ گاه نخواهی خنديد، سبک نخواهی شد!
