فرق ملتها باهم همینه. فرق کشورگشایی آمریکا با انگلیس و فرانسه اینه که آمریکا مستعمره نداره ولی نخبه های دنیا تلاش میکنن بهش برسن. از اونور پیر و پاتال های استعمار انگلیس و فرانسه هنوز در باد قدیم هستن و حتی قدرت تعریف از همدیگه رو هم از دست دادن. یا مثال مردمی که باید کوتوله ای رو بپرستن که کره شمالی رو نابود کرده و رعیت هم زیر فشار زندگی وقتی برای رشد و علاقه ای برای ستایش هموطن ندارن و اسطورشون یه عوضیه که نسل اندر نسل چاپیدتشون.
اما مردم هر روز از گوشه گوشه دنیا با عشق، علاقه و پذیرش خطر به ینگه دنیا مهاجرت میکنن که بهتر زندگی کنن و این روند سالهاست که ادامه داره. این "بهترین جسورهای مهاجر" باید هم عاشق وطن و نامدارانش باشن، حتی اگه فقط ۲۰۰ ساله که این وطن ساخته شده! برا همینه که انتخابات ریاست جمهوری این کشور رو نمیتونیم پیگیری نکنیم و از ماهها قبل دنبال نتیجه اش هستیم و نرخ بهره شون رو کل دنیای ما اثر میزاره.
تو سیستم های اقتصادی مملکت هایی شبیه آمریکا چون معیار انتخاب مدیران سود شرکت هاست به صورت خود به خود سیستم اصلح ها را بالا میاره ولی با کوچکترین اشتباهی هم اونها را زمین میزنه و میده دست کسی که خلاق تر و تواناتر و در نتیجه سودسازتره. و اینجوری میشه که تو این سیستم بیرحم و کارآمد همیشه بهترین ها بالا هستند... که درستش هم همینه!
@salarsafaie
