در عشق همه‌چیز تجربه می‌شود؛ ولى تجربه بدون عشق یعنی یک زندگی | صدای ارامش زندگی
در عشق همه‌چیز تجربه می‌شود؛ ولى تجربه بدون عشق یعنی یک زندگی پوچ و عبث. در عشق نرمش و انعطاف‌پذیری نهفته است؛ ولی تجربه بدون نرمش کمک به تقویت میل و هوس می‌کند. میل و هوس، عشق نیست؛ تمایل نمی‌تواند عشق را در خود داشته باشد. تمایل خیلی زود تحلیل می‌رود و تمام می‌شود و در پایان یافتن آن اندوه وجود دارد. و تمایل را به زور نمی‌توان از بین برد؛ از بین بردن تمایل بوسيله اراده یا به هر وسیله‌ای که ذهن ابداع می‌کند منجر به فساد و بدبختی می‌گردد. ذهن بعنوان مشاهده‌گر باید متوقف گردد تا عشق باشد. عشق چیزی نیست که بتوان آن‌را کاشت و پرورش داد؛ عشق چیزی نیست که از طریق فداکاری یا از طریق پرستش حاصل بشود. وسیله و طریقی به سوی عشق نیست. جستجوی طریق و وسیله باید پایان یابد تا عشق باشد. آزادی و خودبخودیت می‌تواند شکوه و زیبائی عشق را بشناسد. عشق تنها خود را در آزادی نشان می‌دهد؛ ولی آزادی بدون مقصد و جهت است؛ آزادی چیزی را نگه نمی‌دارد، به چیزی نمی‌چسبد. عشق جاودانگی خودش است.
