| نبردِ سکوت و کلام | «علی(ع) می‌فرماید: چه سکوتی دنیا را فرا | صدای ارامش زندگی
| نبردِ سکوت و کلام |
«علی(ع) می‌فرماید: چه سکوتی دنیا را فرا می‌گرفت؛ اگر هر کس به اندازه عملش سخن می‌گفت.» مردم جامعه ایران در هرکاری تبحر لازم و کافی را نداشته باشند در حرف زدن و مناظره راجب مسائل شرق و غرب عالم، تبحر و توانایی خاص خود را دارند و مبادا جایی و در جمعی حضور داشته باشند و اظهار نظری نکنند که این خود جز واجبات هر مجلس ایرانی است. اما امان از زمانی که نوبت به عمل می‌رسد، همه در سوراخ موش‌هایشان قایم می‌شوند و دوباره روز از نو و روزی از نو.
در جامعه اسلامی بسیار توصیه به سکوت شده اما چنین توصیه‌هایی را نمی‌توانیم دال بر سکوت مطلق بدانیم و هرکس باید توانایی سنجش این امر را داشته باشد که چه زمان سکوت را برگزیند و چه زمانی اظهار نظر کند. حال سوالی که پیش می‌آید این است که پس چرا نامزدهای انتخاباتی و حتی مردم هنگام اجتماعات این همه وعده و شعار می‌دهند؟ نباید گفت که هیچ کاندیدایی حق ندارد در انتخابات سخنی بگوید و شعاری را مطرح کند. بلکه او نباید در مورد نادانسته‌های خود لب به سخن بگشاید.
«بی‌ارزش‌ترین دانش، دانشسیت که بر سر زبان است و برترین علم، علمیست که در اعضا و جوارح آشکار است.» لپ کلام در این سخن خلاصه شده است، اما جامعه ایرانی از دین و دینداری تنها بعضی از مفروضات را قبول و به آن عمل می‌کنند. عموما به ظاهر خود می‌پردازند و انقدر برای خود وقت نمی‌گذارند و خود را نمی‌شناسند که تنها نیازمند نمایش دادن جنبه‌هایی از خود و جلب کردن توجه دیگران به این جنبه‌ها هستند و از این موضوع هم نگذریم، که تمام انرژی خود را بر روی چنین موضوعاتی میگذارند و به قول معروف همگی لب و دهنی بیش نیستند، تحمل کوچک‌ترین انتقادی را بر خود ندارند، پس ترجیح می‌دهند بر هرچیز بیرونی چنگ بیندازند و نظریات نه چندان علمی خود را در مغز اطرافیانشان فرو کنند.
می‌گویند میوه‌ی علم،عمل به آن است اما گویا در این دوره زمانه میوه‌ی علم، کله‌ی پر باد و اضافه‌گویی بیجاست. شما هیچ وقت برای درمان زکام نزد میوه فروش محله نمی‌روید، همانگونه که برای تعمیر لوازم برقی خانه به دندان‌پزشک مراجعه نمی‌کنید و به ندرت پیش می‌آید که در جمع‌های دوستانه افراد راجع به برنامه‌نویسی کامپیوتر، فیزیولوژی بدن انسان، انواع گونه‌های گیاهی، مباحث تخصصی برق، آب و ....صحبت کنند.
در این میان چه اتفاقی رخ می‌دهد که آدم‌ها به خود اجازه می‌دهند راجع به دین، سیاست، فلسفه و روانشناسی فتوا دهند و با فلان فیلسوف و روانشناس مخالفت کرده و خود را در برابر آن‌ها، همه‌چیزدان و عقل‌کل بدانند! پس اگر دور گردون این گونه می‌چرخید باید مهندسی که بروزترین و معتبرترین مقالات پزشکی را دنبال می‌کند از فردا هر درد و مرضی که گرفت سریعا به خوددرمانی روی بیاورد. و چه سکوتی همه جا را فرا می‌گرفت اگر کلام با پشتوانه‌ای علمی زاده و به زوال کشیده نمی‌شد.
