از دست داده به قیاس دل بسته می شود فرش پر شور نقش را با هزار | شادی

از دست داده به قیاس دل بسته می شود
فرش پر شور نقش را
با هزار کلمه
به دیدارش رفته اند
و کلمه روی تن اش قرمز
من از خیابان حرف میزنم
دَرِ گوشی
خطوط پیوسته ی فضولآت
با مشتی فلز به دیدار دیوار میروند
هر خاطره ای را با کارگران پاک
از الفبای سرگردان شده
بین روشنی این اجاق
تا باد ها 
بادها

از گوشه ی اتاق خودم را پرت کردم‌
زنگوله ی گله
دو قطر آب و یک کتاب،بین دیوار و سقف که میرقصیدند
از یقیه ی لباس‌، دستی سنگین، دکمه ها را پاره کرد
سینه‌های شیری من به سمت شکم فرو افتاده

یک دامن سفید را تجسم کن
با تور آبی چین دار،باز
پر از ماهی قرمز
باهم
کلمه ی بگو را تکرار میکردند

شادی