دامان
می روداین روزهاچون روزهجران غم مخور
چشم یاران می شودازغم گریزان غم مخور
رفت دوران خوشی وباتو بودن چون بهار
بوده این دنیا سرای لاله زاران غم مخور
ازفراق دوستان گردیده ام مجنون صفت
بهر این آوارگی های فراوان غم مخور
می روم گیرم زیعقوب مژدگانی پندعشق
تا شود دوراز سرا و مُلک کنعان غم مخور
اشک دارد دیده ی بی رونق و آزرده ام
می شودخاک دلم روزی به دامان غم مخور
نیست جز یاد تو و این خاطرات بی مثال
کرده این دنیامرا بشکسته نالان غم مخور
سخت گشته ماندن بی آرزو و انتظار
می رسدایام وصل روی مهمان غم مخور
خورده ام عمری غمت ای بی خبرازحال من
بهراین محزون جامانده به احزان غم مخور
#ابراهیم_روزبهانی
@Shoridehrozegar
