يه وقتايى بايد تمام زندگيت رو بذارى زمين و تا ميتونى ازشون فاص | Story Club
يه وقتايى بايد تمام زندگيت رو بذارى زمين و تا ميتونى ازشون فاصله بگيرى، بشينى بى دغدغه ساعتها بهش نگاه كنى… همه ى واقعيتهاى زندگى با فاصله گرفتن برات معنا پيدا ميكنه… اون وقت تو مغزت هزاران چرا قرار ميگيره كه تو جوابش هيچكدومشون رو ندارى؟ چرا انقدر كه من براى دوستانم دل ميسوزونم، اونا توى غمهاى من كنارم نيستن؟ چرا انقدر كه من براى كارم زحمت ميكشم، ازم تقدير نميشه؟ چرا انقدر كه من به خانواده‌م اهميت ميدم، اونا نسبت به دغدغه هاى من بى تفاوتن؟ چرا انقدر كه من به معشوقه م عشق ميدم، به همون نسبت بهم برنميگرده؟ و دهها و صدها چرايى كه شايد وقتى بهشون برسى كه ببينى به نسبتِ سن و سالت زندگى نكردى… اون وقت تمام اين علامت سوالها ميشه تار موى سپيد رو سرت… ميشه چروك گوشه ى چشمات ميشه لبخندى كه پشتش كلى غم خوابيده! تا وقتى توى عمق هر ماجرايى مشغول كلنجار رفتن با داستانهاى زندگيتى، هيچوقت از خودت انتظار نداشته باش كه بتونى حلشون كنى هر از گاهى از همه ى زندگيت فاصله بگير، احساست رو بذار زمين، و تنها چيزى كه تو دنيا برات مهم باشه، خودت باش و بس! حالِ هيچكدوم ما رو، هيچكس جز خودمون نميتونه خوب كنه #علي_قاضي_نظام
