1 باهاره کوچاکوچ قدیمه سالون ،که هلا گیریه آسفالته جاده شه نیا ، وخاسه اسبن مردومی یار ویاورینا چاک وضرری ندارین ، طبیعتی آلوده و آلیز ناآکرین ونه. نی مردومی جانی ستمه راسنین . گیریه گیلونی ئن که هِم حَشَم دارین وهم بجاره دارینا اشتن برَ و. سراکو ای دا د'اسب. دارین واشتن کارون هَه اسبونه. انجوم دین مردوم خش نشین گیریه: گیریه شه ماقه که هوا گرم دلکی ؛ تاوستونی را گیریه شین. وگرمی کو دَوَزین، هر آوادی محلی . مردومن ای گیریه. دارین و هه گیریه شین و ای ماه دا د'ماه ونیم گیریه مونین .. وختی خاین د'دا سه ماه گیریه بومونین ، گیریه منده را اشتن آماده کرین وتدارک وینین و بعد کوچ کرین پس اراده کرین. که ای روزی. باروکوچی دوندن.بوشون گیریه. را . اه ای هله روزی هفته کو مث یکشمبه روزاینتخاب کرین کِه کوچ بِکرین اما که پیله ترن. قرار ومدار نین که چه بکرن و چنته بشان هم اشتن بجاری چاک چاکه. ویراجن بوبون وهم که اشتن مالون گیریه ببرن وگیریه بومونن وگیریه کو حاصیل بیگرن ، پس د بنه بین؛ ای بنه مالونه گیریه شین وای بنه گیلون بجاری سری مونین و گیلونه کَه بدز مودتی / مدتی. ایسرن که گیریه مندینا آین گیلون وگیلونه بنه ای هفته دا دِهفته شین گیریه و عوض ودگش کرین ،: باهاره کوچا کو چی کو مالدارن به خاطر ام که مالن بجارو ن خراو مه آکرن گا مالون پیگرین شین گیریه ، تیجره گیریه یا باهاره کوچاکوچ باهاری مینه ماه کوشوروع بیسته ، گیریه ام موقه/ موقع سال کوچ کرده وچه کوچه روز وییر خاس ودیل آچیکا. وادمی رو تازه آبی؛ مالون ونگا ونگ ماله بَرون هیاهو وخندو خون وچاروادارون وات ومس و خونده .، کوچا کوچی وخته به کوچ بکرم ،، سی مِرغی مور غونه به پوچ بکرم سی مِرغی مورغونه پوچ کرده نبو خلکی تله لوئه ویربرده نبو روخونی دریمه بی طاقتیمه اِشته دیداری کو خجالتیمه به من مالت بده ای پینج روزی هر امری بکری ایطاعتیمه بله چون کوچاکوچ اسبی نیا وهمه ی کار اسبینه انجوم گری وگیریه امکانات نداری، پس اساسیه وسیله ئون. چن ماه را تیه / تهیه کرین مث آرده قند وشکر برز ونت /نفت و بضی وسیله ئونی که هفته گی گیلون منده ئن خرین وگیریه برین که ام ،روز خردنون را خاسه روزییا ا ون. ام روز ی حفصله مزا ندارین وچوون چم روخونه را یا
نشون دیمون یندی الاشه داری سیفله چالی پرای ای چارواداری پا برنده تیلیمون سوزه سری برا وری امه را گیلونه باری منبع از کتاب آداب ورسوم تالش از نوروز تا نوروز زلیخا صبا بر گردان در سال های قدیم که ییلاق هنوز راه آسفالت نداشت واسبهای زیبا یار ویاور مردم بودند و خوب وضرری نداشتند وطبیعت را آلوده وبهم نمی زدند و اسیبی هم برای جان مردم نداشتند . ییلاقی ها یی که هم دام داشتند وهم کشاورزی ! در محوطه خانه خود یک یا دو اسب داشتند وکارها وحمل بارهای خود را با ان اسبها انجام می دادند . مردم خوش نشیین ییلاق موقع رفتن به ییلاق وقتی که هوا گرم می شد در تابستان از گرما فرار می کردند وبه ییلاق می رفتند ، و مردم هر اباد ی ومحله ای برای خود ییلاقی داشتند که به آن ییلا ق می رفتند ، و 1 یادو ماه ونیم در ییلاق می ماندند ، ووقتی می خواستند دو تاسه ماه در ییلاق باشند برای ماندن در ییلاق خود را آماده می کردند وبعد کو چ می کردند . پس اراده می کردند که یک روز بار کوچ را بسته وبه ییلاق بروند وبرای این کار یک روز در هفته را مثل یکشنبه را انتخاب کرده که کوچ کنند ، این بود که بزرگتر ها قرار ومدار می گذاشتند که چکار کنند وچگونه بتوانند هم مواظب مزرعه شان باشند وهم اینکه دام خود رابه ییلاق ببرند ودر ییلاق بمانند و محصول لبنی را تهیه کنند . پس افراد خانواده دودسته می شدند یک گروه بادام ها به ییلاق می رفتند ویک گروه در دشت یا گیلون سر مزرعه ودر خانه قشلاقی می ماندند ، پس از مدتی گروه ییلاقی می امدند به قشلاق یا گیلون و افراد خانه گیلون برای یکی دوهفته ای به ییلاق می رفتند ، در کوچ بهاره دام دارها که به خاطر اینکه دامها به مزارع آسیب نرسانند گاوهارا رابه ییلاق بهاری می بردند، ، کوچ بهاری در وسط ماه بهار شروع می شد ، کوچ کردن در بهار وروز کوچ در این موقع سال بسیار زیبا ودل انگیز بود وروح انسان تازه می شد ، ونگا ونگ ( صدای نالش دامها ) هیاهوی دام برها وخواندن آواز تالشی دام برها وچاواداران وگفتگو آنها وخواندنشان ،، وقت کوچ است بیا کوچ کنیم تخم سی مرغ را بیا پوچ کنیم تخم سیمرغ پوچ نمی شود حرف تلخ دیگران از یاد نمی رود
در راه هستم بی طاقتم از دیدارت خجالتم به من یک پنج روزی مهلت بده هر امری کردی اطاعتم بله چون کوچ کردن وبردن وآوردن با اسب انجام می گرفت و ییلاق امکانات نداشت ، پس همه وسا یل واسباب را برای چند ماه مثل ارد وبرنج
