وَلَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنٰهُ بِهَا وَلٰكِنَّهُۥٓ أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ وَاتَّبَعَ هَوٰىهُ ۚ فَمَثَلُهُۥ كَمَثَلِ الْكَلْبِ إِن تَحْمِلْ عَلَيْهِ يَلْهَثْ أَوْ تَتْرُكْهُ يَلْهَث ۚ ذّٰلِكَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِـَٔايٰتِنَا ۚ فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ كه موږ غوښتي واى نو هغه ته به مو د هغو ايتونو په وسيله لوړتيا ورپه برخه کړي وای. خو هغه د ځمکي لوري ته سر كوزى شو او د خپل نفس پيروي یې وکړه. نو د هغه حالت د سپي پشان شو چي كه ته پرې حمله وکړې هم ژبه را ځوړندوي او كه يې پرېږدې هم ژبه را ځوړندوي. همدغه د هغو خلكو مثال دى چي زموږ ايتونه درواغ ګڼي. ته دا قصې دوى ته اوروه، ښايي چي دوى څه غور او پاملرنه وکړي. MQB Apps 60 viewsخادم القرآن قاری مهاجر فریابی, 04:38
