یکی از نیازهای اصلی برای رشد واقعیِ معنوی و تغییرِ عمیقِ شخصی، پذیرفتنِ درد است. وقتی بتوانی دردِ ناشی از روبرو شدن با آشفتگی‌هایت را بپذیری، متوجه می‌شوی که در عمقِ قلبت دردی ناخوشایند وجود دارد. دردی آنچنان ناخوشایند، مخرب و ویرانگر که تمام زندگی‌ات را (از طریق من ذهنی‌ات) صرف اجتناب از آن می‌کنی. تمام شخصیتِ تو بر اساس نوعی از بودن، فکر و رفتار کردن و باورهایی بنا شده است تا از این درد فرار کنی و با آن روبرو نشوی. به این توجه کن که از چه راه‌های در تلاش هستی تا این درد را حس نکنی مثلاً آیا از طریق نیازت به حق داشتن؟ یا با پرخوری؟ یا از صمیمی نشدن با افراد؟ و یا از راهِ تلاش برای گرفتن تایید از دیگران؟ اگر می‌خواهی این درد را در خود انباشته نکنی و به آن اجازۀ عبور بدهی باید با آن روبرو شوی، بدون هیچ تجزیه و تحلیل و قضاوتی فقط بهش نگاه کنی، و خود را در پسِ آن ریلکس و وانهاده کنی. https://t.me/thegoldenkey 327 viewsedited 06:57
