#حقیقتِ_وجود ، #چیستی و چگونگی ِ بود و نُمودمان در این مُدوّر | طُرّه ی جان
#حقیقتِ_وجود ، #چیستی و چگونگی ِ بود و نُمودمان در این مُدوّر ِ گل آلود ؛ پرسشی ست بنیادین ! #پرسشی که ما را به اعماقِ وجود مان پرت میکند و وادار به کنکاش و‌جستجو میکند ،شاید روزنه ای برای کشف این سرای حیرت بیابد. اینکه بودنمان بند وجودِ چیست ؟ و البته چرایی آن ... ! پرسشی ژرف که وادارمان میکند به نظاره بنشینیم مجالِ زیستنمان را در این هستی ِ شگفت..
#شک جانمان را نشانه میرود؛ ما تماشاچیانیم یا عروسک هایی با عروسک گردانی قهار؟
ما لُعبتکانیم و فلک لُعبت باز؟ #غایت زندگی ِ بشری مان تراژدیِ از پیش نوشته ی رنج آلودیست که شیء وارگیمان را در نهایت تُهی بودگی در آغوش بگیریم و در منزلگاهِ نیستی فروبغلتیم ؟
هموراه با تلاشهای جانکاه در پی از بین بردن ِ جبری طاقت فرسا چُنان کلافی سر در گم در خود میپچیم ،از این زیستِ بی سرانجام و فاقدِ معنا رنجی عبث نصیبمان میشود و چنگال ِ جبر ، بند بندِ هستیمان را میدرد.
حقیقت ِ وجودیمان از چیست ؟ پدیدار های جهان چقدر واقعی اند؟ حقیقت ِ صعبِ این اندیشه ی دکارت ی [می اندیشم پس هستم] از کجا نشات میگیرد؟ این عصیان و آگاهی مارا از جبر می رهاند ؟ به قولِ مولانای کبیر : نه دامیست نه زنجیر همه بسته چراییم؟...
#رها_قندی
پی نوشت : #نمایش_ترومن #فیلمی است با #نگاه_فلسفی در #زیستگاهِ_جهانِ_هستی با بازی بینظیر #جیم_کری و کارگردانی #پیتر_ویر ، فیلمی تحسین برانگیز با رویکردهایی نظیر #جبر_و_اختیار ، #عُصیان و #عشق
