بعضی از بزگترها احساس میکنند که وقتی با کودکان در طبیعت هس | اتاق خبر وایو
بعضی از بزگترها احساس میکنند که وقتی با کودکان در طبیعت هستند باید به آنها "بیاموزند". گاه رفتارهای معلم وار در پیش میگیرند و در تلاش برای توجیه فعالیت های خود به قصد توضیح در مورد دنیای طبیعی از برچسب ها و دستاویز های مختلف کمک میگیرند. این رویکرد به لحاظ رشد برای کودکان مناسب نیست و با کنجکاوی ، خلاقیت و درک خود و طبیعت از جانب کودک در تعارض است.
باید از تدریس "زمین را حفظ کنیم" نیز به کودکان دست برداریم. شاید وسوسه اینکار ، بخاطر صدمه ای که انسان به زمین وارد کرده ، وجود داشته باشد. ما میخواهیم نسل آینده پاسدار بهتری برای محیط زیست باشد و لذا با خود میگوییم که آیا باید به کودکان بگوییم که آینده زمین در خطر است و انها باید به ترتیبی این مشکل را حل کنند یا نه؟ اگرچه اکثر فعالان در عرصه اموزش خردسالان میگویند : "البته که نه" . اما اینگونه تلاشها چندان هم غیر معمول نیستند. مثلا اشعاری مانند این که در مهد کودکها خوانده میشود: همه رو دیوارن تا دیوار یهو بریزه/ همه آشغال میریزن تا زمین فرو بریزه....
نهادن بار مشکلات محیط زیستی بر دوش کودکان به ترس از تراژدی های محیط زیستی یا "بوم هراسی" می انجامد. نتیجه آن میشود که کودک ، به جای داشتن یک رابطه مثبت ، از طبیعت بریده شود. یکی از اهداف بازی آزادانه در طبیعت آنست که حس ارج نهادن به دنیای طبیعی را در نهاد کودک بپرورد. لذا نهادن ترس در وجود کودک بر خلاف این هدف عمل میکند.
سالهای اولیه کودکی ، سالهای اماده کردن خاک است. بهتر است راه تمایل یافتن کودک به دانستن را هموار کنیم نه اینکه بخواهیم او یک رژیم غذایی از هضم واقعیاتی را در پیش بگیرد که هنوز برای انها اماده نیست.
بخشی از #کتاب طبیعت و کودک خردسال " راهنمای عمل مدارس طبیعت"
برای ورود به کانال " دانشنامه کودک و طبیعت" روی لینک زیر کلیک کنید:
