٢ [در امور داخل خانه]، خدا عبادت سجده بر آدمش را داد به زن ها | توحید در وحدت زوجات
٢ [در امور داخل خانه]، خدا عبادت سجده بر آدمش را داد به زن ها! و عبادت معمولیِ شش هزار ساله را داد به مردها. از این جهت، مردها یک عبادت از نوع «سجده بر آدم» را بدهکارند. با نماز و روزه و حج و اینها کارشان نمی‌شود. باید به میدان جنگ بروند تا معلوم بشود منافق هستند یا مؤمن؟ مردها باید [با پذیرش ولایت رهبری به امر او] بروند جهاد و آنجا مخالفت با نفس و [نفی انانیت ها] بکنند تا از نوع «عبادت سجده بر آدم» بشود.
عبادت سجده بر آدمِ زنها این است که حرف مرد را گوش کنند [و به تعدد زوجات شوهرشان غیرت پیدا نکنند]، اما عبادت «سجده بر آدم» برای مردها این است که تحت فرمان رهبر بروند جلوی گلوله. یعنی تحت مدیریت رهبرشان فحش بخورند، اهانت بشوند، [سختی و] ذلّت ببینند؛ این از سنخ «عبادتِ ذلّت یافتن با سجده بر آدم» است.
*[برای همین هم، اجر و پاداش آن جهاد سخت زنان، عین همین اجر و پاداش جهاد سخت مردها در جهاد و سربازی مرزها و سختی هجرت و انواع جنگها به امر ولیّ الهی زمانشان در مقابل دشمنان است. و هردو هم «ثواب شهید» را در هر لحظه جهادشان دارند، چون تماما نفس امّاره را کشته اند در برابر «اطاعت أمر ولیّ الهی» که خدا بر آنها اطاعتش را واجب کرده است].*
آن وقت ببین! *«شش هزار سال عبادت، کار دو دقیقه «سجده بر آدم» را نکرد!»*؛ این را داده‌اند به زنها و آن را داده‌اند به مردان! واقعاً خدای تعالی بین مرد و زن، عادلانه برخورد کرده است.
چه جور شده است که خدا چنین کاری با زنها کرده است؟ چون اطمینان داشته که مؤمنه‌های آنها می‌پذیرند. خداوند می‌دانسته است که اینها جهت عاطفی دارند. اینها وقتی حساب می‌کنند که خدا گفته است، اطاعت می‌کنند.
[2]. در کتاب المواعظ العددیه (نصایح شمارشی؛ اثر مرحوم آیت الله علی مشکینی) در پاورقی این حدیث آمده: - فی نهج البلاغه: *«غَيْرَةُ اَلْمَرْأَةِ كُفْرٌ وَ غَيْرَةُ اَلرَّجُلِ إِيمَانٌ»* [غيرت ورزيدن زن بر شوهرش كفر است، و غيرت ورزيدن مرد بر همسرش ايمان است] (حکمت ١٢۴). هي أن تغير في الضرّة و تمنع زوجها من تعدد الزوجات، فعلى هذا يكون المراد أنّ اللّه كتب عليهم ما تغيرون فيه و يمتحنهم به. [این کفر در غیرت زن نسبت به هووی اوست، و غیرتش که بخواهد از تعدد زوجات شوهرش مانع شود، بر این مبنا مراد از «جهاد زن در برابر غيرت‌ورزی او» آنست که خداوند حکم جهادی را بر آنها نوشته که در آن جهاد حالت غيرت‌ورزی به هوو و شوهرشان می‌یابند، تا آنها را به آن امتحان کند.]
