دنیا تاریک و نامفهوم می‌شود وقتی کسی را دوست نداری. وقتی دلای | اِحٌْٖسَٰـَِْْْـٍَِْْْـٍَٰٓـٍَٰٰٰٓٓٓـٍٍٰٓٓاسٍِٖ سٍِپِْٖٔیـَِْْْـٍَِْْْـٍَٰٓـٍَٰٰٰٓٓٓـٍٍٰٓٓدٌٍِْ
دنیا تاریک و نامفهوم می‌شود وقتی کسی را دوست نداری.
وقتی دلایل روشنت برای دوست داشتن آدم‌ها را می‌بازی و بی‌خیالِ داشتن‌ها و دوست داشتن‌ها می‌شوی و سر به بیابانِ کسی را نخواستن‌ها می‌گذاری و ظاهرا خوبی و جایی‌ت درد نمی‌کند و دلت چیزی نمی‌خواهد، اما گاهی، زمانی، جایی بغض‌های لعنتی گلوت را به قصد کُشت می‌فشارند و دیگر هیچ‌کس نیست در آغوشت بگیرد و هیچ‌کس نیست به تو حق بدهد و عشقی نیست که تو را از میان آوار بی‌پناهیِ جهان نجات بدهد.
آنجاست که تازه می‌فهمی چقدر تنهایی و تازه می‌فهمی چه تلخ و ناگوار است تنهایی...
روزت بخیر رفیق
