27 ذی الحجّه
مرگ مَروان:
در این روز در سال 133 هـ مروان بن محمّد بن مروان بن حکم معروف به مروان حمار آخرین خلیفه ی بنی امیّه کشته شد، و دولت هزار ماهه بنی امیّه منقرض شد.
بعد از قیام بنی عبّاس به ریاست سفّاح، عبدالله بن علی عموی خویش را برای جنگ با مروان فرستاد. مروان به بوصیر که نواحی فیّوم در مصر بود گریخته بود، در طول مسیر هر کس از بنی امیّه را که می دیدند می کشتند. در کنار نهر اردن جماعت بسیاری را کشتند و روی آنها سفره انداختند و غذا خوردند.
عبدالله عموی سفّاح گفت :
«هر چه انجام دهیم تلافی روز شهادت حسین بن علی علیه السّلام نمی شود».
از آنجا عدّه ای را همراه با عامر بن اسماعیل برای دفع شرّ مروان فرستاد. در بوصیر مروان را در کلیسائی سر بُریدند و زبان او را قطع کردند و زبانش را گربه ای خورد. جالب اینکه روز قبل مروان زبان غلامی را قطع نموده بود و همان گربه خورده بود.
سپس زن و بچّه او را اسیر کرده نزد سفاح فرستادند. بعضی این واقعه را در 21 این ماه ذکر کرده اند. و عدّه ای در هفدهم.
