زبان دیپلماسی اساسا زبانی ست با منطقی متفاوت از زبان رسانه و م | زهردارو| رضا شیبانی
زبان دیپلماسی اساسا زبانی ست با منطقی متفاوت از زبان رسانه و موضع گیری های صریح.
سید عباس موسوی سفیری ست باهوش و درستکار، که جور بسیاری از ناکارآمدی ها و خرابکاری های گذشته را نیز می کشد؛ هم خارجی و هم داخلی. ناکارآمدی ها و قصورها و تقصیرهای پیش از او آنچنان زیاد بود که در ابتدای راه بسیاری از جمله صاحب این قلم، از او نیز ناامید بودند. اما ظاهرا موفقیت های او در غلبه بر "جو" و وضعیت موجود خوش بینی هایی نسبی آفریده است. فارغ از انتقادات ممکن، لحن سخن گفتن او درباره مسئله های میان ایران و همسایه شمالی، از منطق دیپلماتیک هوشمندانه و خاصی پیروی می کند. ایشان در فقره ی جسارت سفیر اسرائیل به تاریخ تبریز، موضعی صریح، شدید و قاطع نسبت به او اتخاذ کرد؛ اما در عین حال با تاکید بر برادری میان مردم دو کشور می گوید: "خاک جمهوری آذربایجان، جای توطئه نیست."... جمله ای که بار یک دیپلماسی عمومی را به دوش می کشد و در عین حال هشداری ست به سران باکو که فکر شیطنت نکنند.
حال صفحه محلی چنان تیتر می زند که انگار سفیر گفته است اوضاع آرام است و خبری از توطئه نیست. این تغییر واقعیت خبر است که متاسفانه در رسانه هایی که به دنبال تیتر های مطلوب خودشان می گردند اتفاق می افتد
اساسا سفیر یک کشور نه برای جدل با سران کشور میزبان به جایی اعزام می شود و نه برای گزارش دهی به رسانه های عمومی داخلی و خارجی. کسانی که چنین تیترهایی را از سخنان یک سفیر بیرون می کشند، واقعیت موجود در باکو را که نشانه تلاش بی وقفه رژیم ص و جناح های ضد ایرانی حکومت برای ضربه زدن به ایران است، پنهان می کنند. دیپلمات وظیفه ای دارد؛ رسانه و تحلیل گر وظیفه ای دیگر.
