زخم بعضی خاطرات، از جراحات گلوله‌های جنگی هم دردناک‌ترند، مانن | یک گورخر درونگرا
زخم بعضی خاطرات، از جراحات گلوله‌های جنگی هم دردناک‌ترند، مانند ماشه‌ای که هر لحظه منتظر شلیک شدن باشد، بعضی‌هایشان ته نشین می‌شوند در وجود آدمی، می‌روند رسوب می‌کنند در جای جای وجودت، منتظر می‌مانند تا با هر جرقه‌ای تمام وجودت را به آتش بکشند. چیست آدمی؟ حجم عظیمی از رفتن‌های بی بازگشت، تلاطمی از دلتنگی‌های تلنبار شده، توده‌ای از شب و روزهای غریب و تکراری که تمام عمر درجا می‌زنند.
