«تناقض بدیهی و قابل تأملِ عصر ما این است: هرچه عرصه‌های ارتباط | یک گورخر درونگرا
«تناقض بدیهی و قابل تأملِ عصر ما این است: هرچه عرصه‌های ارتباطی مثل رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی، بیشتر گسترش یافتند، انسان‌ها تنهاتر و منزوی‌تر شدند. هرچه امکان ابرازِ خود در اجتماع ساده‌تر، تحققِ آن محدود‌تر.
شبکه‌های اجتماعی برعکس ادعا و نام‌شان، به‌صورت ساختاری در تعمیقِ تنهایی گام برمی‌دارند. با دادنِ «یک صفحه» به هرکس، او را ابتدا محاسبه‌پذیر می‌کنند و سپس هویتی دلخواه شخص به او می‌بخشند؛ یعنی فردیت‌بخشی در یک بستر تماماً کنترل شده.
از طرفی فقط کسانی دیده می‌شوند (دیده شدن غایتِ ابرازِ اجتماعی است) که قالب‌هایی از پیش تعیین شده داشته باشند. مثل زیبارویان، سلبریتی‌ها، سیاست‌مداران و امثالهم. اما کسانی که در این دسته‌ها نیستند، که ۹۹٪ جمعیتِ سوشیال‌مدیا را تشکیل می‌دهند، اِبرازشان با شکست مواجه می‌شود.
یک‌بار نوشتم «شما زشت نیستید، شما قربانیِ تفسیری غالب از زیبایی هستید.» همچنین «شما فقیر نیستید، شما را فقیر کرده‌اند.» از آنجا که هر دو جمله از منظرِ مشخصی صادر شده‌اند، می‌توانم هر دو را ترکیب کرده و بگویم: شما تنها نیستید، شما را آن اقلیتِ غالب، تنها کرده است.»
