این طبیعت زن است که زندگی بیافریند و به هر قیمتی که شده از آن محافظت کند,او باید هر ماه خود را تسلیم واقعیت دوره قاعدگی اش کند؛ در دوران حاملگی و زایمان باید بار دیگر خود را تسلیم نیروهای مافوق قدرتش کند.تمام این موارد توام با درد است؛ نوعی درد که فقط زنان از آن آگاهند و هر زن کاملی می داند که "مقاومت در برابر درد"، "افزودن بر آن" است. او باید بیاموزد تا همراه با جریان پیش برود، تسلیم آن گردد و سوار بر موج حرکت کند و از سوی دیگر پیروزمند بیرون آید. زنان می دانند که "عشق شکیبایی است" یا به تعبیر دیگر، عشق تقوای زن است، از این رو به شیوه ای تسلیم عشق می شوند که از درک مردان خارج است.
