2022-07-31 13:45:47
مخالفت با دولت_ملت مدرن ولی ایجاد ملیت کردی در عصر ایمان
ندای آنارشیسم مهم ترین نکته و اصلی ترین گزاره در نظام‌های گوناگون حکمرانی و سیاست ورزی، نوع مناسبات و نحوه تنظیم رابطه میان "حاکمین و تابعین" است. با این معیار شاید بتوان تاریخ تمدن بشر را به دو مقطع حکمرانی سنتی و حکمرانی مدرن تقسیم بندی کرد و معاهده تاریخی وستفالیا در سال 1648 میلادی که نقطه پایانی بر جنگ های سی ساله مذهبی در اروپا بود را به عنوان نقطه عطف و منشاء تمایز میان این دو دوره و مدل حکمرانی دانست.
حکمرانی سنتیِ پیشا - وستفالی مبتنی بر منطق زور و غلبه از طریق اعمال قدرت از سوی حاکمان بر تابعین بود. حکمرانان بر طبق قاعده "حق با کسی است که غالب شده" حق مدار و صاحب حق شمرده شده و تابعین کوچک ترین نقش و کم‌ترین تأثیری در نوع مدیریت امور، شیوه حکمرانی و فراز و فرود حاکمان و ظهور و سقوط آنها نداشتند. رابطه حاکم – تابع مبتنی بر زور و اجبار بود و اساسا نظر، رای، اراده و رضایت تابعین در سیاست و حکومتِ حاکمان، محلی از اعراب نداشت. حاکمان بر مبنای مدل وراثت (انتقال مسالمت آمیز به جانشین) و یا غلبه شمشیر (کودتای شاهزادگان درباری یا فرماندهان نظامی) و در مواردی جنگ و هجوم نیروهای بیگانه تغییر و تحول می‌یافتند. لذا در فرآیند تحول و دگردیسی حاکمان و انتقال قدرت، رای و اراده و رضایت تابعین بلا اثر و بلاموضوع بود. در عصر نظام‌های مدرن پسا – وستفالی رابطه دولت – ملت ها قانونمند، روشمند و زمانمند شده و در قالب یک توافق عمومی (قرارداد اجتماعی) و یک سند اجماعی و بالادستی به نام قانون اساسی متعین گردیده است. قانون اساسی به مثابه یک قرارداد اجتماعی و توافق عمومی میان حکومت شوندگان (ملت) با حکومت کنندگان (دولت) است که در آن از یک سو حقوق اساسی ملت مورد شناسائی، احصاء و تأکید قرار گرفته و از سوی دیگر حدود اختیارات، موازنه قدرت میان نهادهای حاکمیت و تکالیف و مسئولیت های دولت برای تضمین حقوق و تأمین آزادی های ملت تعیین می شود.
اکنون همه دولت ملت ها و حتی ملت دولت ها و سایرین نیز به تاثیر از دولت ملت دارای قانون اساسی هستند که به نوعی معرفی آن نظام حکومتی است. قوانین پایین دستی نیز به تبعیت از آن تبیین می شود و با آن تداخل ندارد. چه کسی امروزه با ملت دولت مخالفت می کند؟ یکی از طیف های مخالف افرادی هستند که دلتنگ دوره بی قانونی و راهزنی و غلبه با زور و شمشیر هستند و نیم نگاهی نیز به دوران برده‌داری که تابعیین هیچ گونه حقی نداشتند هستند چون دولت ملت حد فاصل گذر از نظام بین‌الملل جنگل به نظام بین‌الملل مدرن با استقلال کشورها و عدم دخالت سایرین در امور داخلی هم بود.
اهمیت عهدنامه وستفالی که شاید نخستین معاهده صلح چند جانبه در چند سده کنونی است باشد، در روابط بین‌الملل از این جهت است که این عهدنامه و کنفرانس آن مبنای کنفرانس‌های بعدی و راهنمای کشورها در روابط بین الملل شد. علاوه بر این عهدنامه مذکور کنفدراسیون سوئیس و کشور هلند را مستقل شناخت و بر اساس آن، نزدیک 350 واحد سیاسی آلمان نیز به وسیله عهدنامه مزبور استقلال یافتند. در این معاهده هم‌چنین اصل استقلال کشورها، اعم از سیاسی و مذهبی و نیز تساوی آنها در روابط بین‌المللی و روابط خارجی برای اولین بار و رسماً مورد موافقت قرارگرفت. کشورها در انتخاب مذهب آزاد گذاشته شدند.
مبحث دیگر همانطور که ذکر شد سپردن اختیار حکمرانی به پادشاه بود چون پیش از این قرارداد منابع قدرت متعدد بود، از پادشاه و پاپ و لرد ها هریک املاک و بردگان خود را داشتند و تصمیم گیری درباره هر اموری نیازمند توافق این سه منبع قدرت بود که در بسیاری از مواق خود این سه منشا قدرت با یک دیگر سر جنگ داشتند اما بعد از وستفالیا قدرت به پادشاه سپرده شد و واحد های سیاسی مستقل شدند و روابط بین الملل شکل گرفت. حال چه کسی یا کسانی این مدل نظم به مذاقشان خوش نیامده؟ کسانی که بی نظمی و آنارشی گری را دوست دارند و از قبل آن دنبال منافع خود هستند. همان کسانی که امروزه با دولت مرکزی مخالفند و به دنبال فدرالی کردن می باشند. امروزه آنارشیست های نوگرا نیز در نظریات خود تعدیل کرده و می گویند حتی در نوع عالی برقراری سیستم آنارشی نیز حداقلی از دولت و نظم اجتماعی باید وجود داشته باشد چون برقراری نظم بدون وجود دولت بی معناست و ضمنا پیگیری ممافع ملی و انعقاد قرار داد و تناهم نامه های بین المللی نیز از عهده دولت بر می آید.
بنابراین مخالفت با دولت ملت مساوی است با ندای آنارشیسم، ممکن است بگویند دنبال سیستم جدیدی برای جایگزینی هستیم اما این نکته فراموش نشود که با وجود افزایش و ایجاد سایر بازیگران بین المللی مانند سازمان ملل یا عفو بین الملل یا آژانس همکاری های هسته ای و.... باز هم نقش دولت کمتر نشد و حتی بر اهمیت آن افزوده شد، لطفا واقع گرا باشید.
@iranban_kord
152 views10:45
ا
