2023-04-20 03:11:01
در ادامه سخن، امام(عليه السلام) هشدار سومى به همه مردم مى دهد و مى فرمايد: «اى مردم! خدا را، خدا را، در نظر آريد! در آنچه حفظ آن را درباره کتاب خود از شما خواسته است و حقوقى را که نزد شما به وديعت گذارده، حفظ کنيد.» (فَاللّهَ اللّهَ أَيُّهَا النَّاسُ، فِيمَا اسْتَحْفَظَکُمْ مِنْ کِتَابِهِ، وَاسْتَوْدَعَکُمْ مِنْ حُقُوقِهِ).
روشن است که منظور از اين کتاب، قرآن مجيد است که مردم موظّف به حفظ آن و احکام آنند و منظور از حقوقى که به وديعت نزد بندگانش گذارده، احکام و دستورات و حلال و حرام اوست، که هرگونه کوتاهى در حفظ آن کتاب و اين حقوق، مسئوليّت عظيم الهى را در پى دارد(1).
سپس به بيان دليلى براى اين هشدار مهم پرداخته، مى فرمايد: «اين به دليل آن است که خداوند شما را عبث و بيهوده نيافريده، و مهمل نگذاشته، و در جهل و نابينايى رها ننموده است; بلکه وظايف شما را دقيقاً تعيين فرموده و اعمال شما را مى داند و سرآمد عمرتان را مقرّر داشته است!» (فَإِنَّ اللّهَ سُبْحَانَهُ لَمْ يَخْلُقْکُمْ عَبَثاً، وَ لَمْ يَتْرُکْکُمْ سُدًى(2)، وَ لَمْ يَدَعْکُمْ فِي جَهَالَة وَ لاَ عَمًى، قَدْ سَمَّى آثَارَکُمْ، وَ عَلِمَ أَعْمَالَکُمْ، وَ کَتَبَ آجَالَکُمْ).
در واقع در هر يک از اين شش جمله کوتاه که مجموعاً دليلى براى هشدار پيش است، معنا و مفهوم آموزنده اى نهفته است که آيات قرآنى نيز شاهد و گواه آن است.
نخست، اشاره به هدفدار بودن آفرينش انسان مى کند.
سپس، از وجود برنامه براى زندگى انسان، سخن به ميان آمده است.
در مرحله سوّم، از وجود رهبران و اسباب علم و آگاهى به انسانها سخن مى گويد.
در مرحله چهارم، بحث از تبيين وظايف آنهاست.
در جمله پنجم، از علم خدا به اعمال بشر، پرده برمى دارد.
و در جمله ششم، سخن از محدود بودن عمر انسان و پايان پذيرى آن است.
بديهى است، اگر انسان به اين امور توجّه کند و با تمام وجودش آنها را باور داشته باشد، در حفظ «کتاب اللّه» و «ودايع و احکام الهى» تا آنجا که توان دارد، خواهد کوشيد.
به هر حال، مهم آن است انسان هدف آفرينش خويش را دريابد و از امکاناتى که خداوند در اختيار او قرار داده است، بهره بگيرد و خدا را در همه حال حاضر و ناظر اعمال خويش بداند و فراموش نکند که زندگى او در اين جهان، محدود و پايان گرفتنى است. به يقين، توجّه به اين حقايق تأثير بسيار مثبت و سازنده اى در اخلاق و رفتار انسانها دارد.
قرآن مجيد نيز در همين زمينه مى فرمايد: «أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاکُمْ عَبَثاً وَ أَنَّکُمْ إِلَيْنَا لاَتُرْجَعُونَ; آيا گمان کرديد شما را بيهوده آفريده ايم و بسوى ما باز نمى گرديد»(3).
در جاى ديگر مى فرمايد: «قَدْ جَاءَکُمْ بَصَائِرُ مِنْ رَبِّکُمْ فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ عَمِىَ فَعَلَيْهَا; دلائل روشن از طرف پروردگارتان براى شما آمد; کسى که (در پرتو آن، حقّ را) ببيند به سود خود اوست و کسى که از ديدن آن چشم بپوشد، به زيان خودش مى باشد».(4)
و در ذيل آيه 30 سوره «محمد(صلى الله عليه وآله)» مى فرمايد: «وَ اللّهُ يَعْلَمُ أَعْمَالَکُمْ; و خداوند از اعمال شما آگاه هست.» و نيز مى فرمايد: «فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لاَيَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَ لاَيَسْتَقْدِمُونَ; هنگامى که سرآمد زندگى آنها فرا رسد، ساعتى تأخير نمى کنند و ساعتى پيشى نمى گيرند».(5)
--------------------
@A_SNEWS | آفتاب سولدوز
220 views00:11
آ
