در اولین آستانه بود ادامه که سنگ شد با اولین سنگ سرایت، که به برخاستن تَن داد تَن که شن گشت شن که مبدل به بیابان. بی آب بر کتف زمین نِشست در قامت اندوه چیزی ست چیزی در چمباتمه ی بُن بست... هبوطی که به بهت می‌رسد بهانه ای که می شَلد و در صحبت واژگون روحی بادرفته، هَست.گاه هوشیار آستانه اَش می جوید.... #مهنازتوماج_آوات 1401/04/30 @aavvaatt 499 viewsedited 02:33
