شهید بهشتی و گشت ارشاد درست است که اگر افراد رشدیافتهٔ رسیده | آب و آتش
شهید بهشتی و گشت ارشاد
درست است که اگر افراد رشدیافتهٔ رسیده به مراحل بالای کمال را در میان انگیزه‌های رنگارنگ «فساد» رها کنی، اختیار خودشان را می‌توانند داشته باشند. خوب باید بگوییم که اینها چند درصدند؟ چند در هزارند؟ برای اینکه بقیه انسان‌ها حاکم بر هوایشان بمانند، باید بکوشیم محیط هم طبیعی باشد که از در و دیوارش انگیزه فساد نبارد و به محض اینکه ما خواستیم محیط را از این آلودگی‌ها پاک کنیم، خودبه‌خود مقداری از آزادی‌ها گرفته می‌شود. اگر به آن خانم گفتند خانم! شما آزادی، فریاد برای آزادی هم برآورید، درست؛ اما خانم مسلمان! در کوچه و خیابان که می‌آیی لباس و پوشش شما ساده باشد، اندام‌های بدن و موی سر شما پوشیده باشد، آنچه با پوشش ساده نه دلفریب و سخن گفتن و نحوه برخورد با این و آن و طرز راه‌رفتن همه آنها باوقار و سنگین و متین باشد، درخور پاکدامنی بانوی والاقدر مسلمانِ پیوسته به خدا باشد، خوب در اینجا اگر این را به او گفتند و شنید، باز هم آزادی او حفظ شده چون خودش آزادانه شنیده. اما اگر نخواست آزادانه بشنود، بگوید «این چیزهایی که شما می‌گویید خوب است؛ ولی من دلم می‌خواهد نیمه‌برهنه از خانه بیرون بیایم، با آرایش تمام‌عیار در خیابان ظاهر بشوم.» در اینجا نظام اسلامی با او چه کند؟ آزادی او را حفظ و رعایت کند و به او بگوید آزادی خانم؟ ما حرف خودمان را به شما زده‌ایم؛ شما می‌خواهی گوش کن یا گوش نکن آزاد هستی؟ گوش کردی خوشا به سعادتت، گوش نکردی عذابش دامن خودت را می گیرد؟ نه‌خیر؛ در آنجا ما نهی از منکر می‌کنیم. در این صورت خودبه‌خود مقداری از آزادی این خواهرها را از دستشان می‌گیریم. و نه به‌خاطر اینکه دشمن آزادی او و آزادی بشریت باشیم؛ به‌خاطر اینکه دوست و خواستار آزادی او و آزادی بشریت هستیم. تو ای خانم! بنشین با خودت بیندیش در درونت چه انگیزه‌ای هست که تو را وامی‌دارد به‌جای پوشش باکرامتی که اسلام برای تو در نظر گرفته است، می‌خواهی بدون این پوشش به خیابان‌ها و کوچه‌ها بیایی؟ آیا خودآگاه یا ناخودآگاه در اعماق روحت خودنمایی و میل به خودنمایی و نمایش دادن خویشتن در برابر دیگران تو را به این گناه وانمی‌دارد؟ و اگر تو نتوانستی این تمایل و یا جهل و یا هرچیز دیگر را در خودت مهار کنی و دوباره خواستی این‌گونه بیرون بیایی، باید به شما بگوییم که جامعهٔ ما چنین وضعی را در محیط اجتماعی‌اش تحمل نمی‌کند.
#سیدمحمد_حسینی_بهشتی #جاودانه_تاریخ گفتارها، جلد ۲. (تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۹۰) صفحات ۱۹۷ و ۱۹۸. سخنرانی در گرامیداشت شهدای هویزه، ۲۳ بهمن ۱۳۵۹.
