«دبیر جشنوارهی فجر در واکنش به این که هیچکدام از بازیگران مطرح فیلمهای حاضر در جشنواره، سروکلهشان آنطرفها پیدا نشده فرمود: طرف حساب، تهیهکننده است. یعنی مهم نیست که بازیگرها نیامدند. سپس از سازوکار فیلمسازی و شرکت فیلمها در جشنوارههای دنیا خبر داد و انگار که با یک عده بیسواد طرف است، دهانش را باز کرد و گفت در کل دنیا تهیهکننده حرف نهایی را میزند. همین آدم چند روز پیش فرموده بود ما نباید از جشنوارههای دنیا تقلید کنیم، در نتیجه به جای فرش قرمز، قالیچهی ایرانی پهن خواهیم کرد. نکته اینجاست که مثل همیشه، هر جا که به نفعشان باشد دنیا را به حساب میآورند، هر جا هم که به ضررشان باشد برخلاف دنیا کار میکنند.
جناب دبیر میفرماید پدر معنوی یک اثر سینمایی، تهیهکننده است اما به این نکتهی بدیهی اشاره نکردهاند (چون به نفعشان نبوده) که همهجای دنیا وقتی جشنوارهای برگزار میشود، این بازیگرانش هستند که به آن نور و رنگ میدهند. هیچکس تهیهکننده را نمیشناسد. پس اگر بازیگران فیلمها در جشنوارهها حضور نداشته باشند، یعنی باید خاک بر سر بریزی! این که تهیهکننده مالک فیلم است، چیزی از فضاحت شرکت نکردن بازیگران مطرح در یک جشنواره کم نمیکند. در واقع آن یک مسئله است و این یک مسئلهی دیگر. با این پرروبازیها نمیتوان موضوع را درز گرفت.
جناب دبیر هنوز این را درک نمیکنند که ممکن است تهیهکننده مالک یک اثر باشد، اما صاحب آن نیست. صاحب فیلم، تکتک آدمهایی هستند که در آن زحمت کشیدهاند. آدمهایی که بدون حضور یک نفرشان، کلیت اثر به مخاطره میافتد و معنایش را از دست میدهد. اینکه زیر و بم یک فیلم را تهیهکننده بدانی تا آبروریزی بهوقوعپیوسته را ماستمالی کنی، آدم را یاد آن ضربالمثل میاندازد: گربه دستش به گوشت نمیرسید، میگفت بو میدهد!
تماشای تصاویر نشستهای خبری جشنواره که تهیهکنندگانِ فیلمها ستارهی آن هستند و یکتنه به پرسشها پاسخ میدهند، جالب است. انگار برای تهیهکنندهها جشن گرفتهاند! تهیهکنندههایی اکثراً وابسته و ارگانی که دستشان در جیب همین دولت است و برای دم تکان دادن و کاسهلیسی از هیچ کاری کم نمیگذارند. خیر! صاحب فیلمها اینها نیستند. صاحب فیلمها از آن تدارکاتچی و مسئول پختوپز برای گروه است تا دستیار تدوین و صدا و غیره. نارضایتی هر کدام از اینها، کل سیستم شما را تباه میکند ولی خبر ندارید جناب بهاصطلاح دبیر!»