سیزده به در، روز تیر از ماه فروردین بر همگان فرخ باد سیزده | تاریخ و تمدن ایران» ادبستان
سیزده به در، روز تیر از ماه فروردین بر همگان فرخ باد
سیزده به در سیزدهمین روز از ماه فروردین، تیر یا تِشتَر نام دارد. ایزد تیر یا تشتر که در اوستا، یَشتی هم به نام آن وجود دارد ایزد باران است و در باور پیشینیان پیش از اشوزرتشت برای این که ایزد باران در سال جدید پیروز شود و دیو خشکسالی نابود گردد باید مردمان در نیایش روز تیر ایزد از این ایزد یاد کنند و از او درخواست باریدن باران نمایند. در ایران باستان پس از برگزاری مراسم نوروزی سیزدهم که به ایزد باران تعلق داشت مردم به دشت و صحرا و کنار جویبارها می رفتند و به شادی و پایکوبی می پرداختند و آرزوی بارش باران را از خداوند می کردند . اکنون هم زرتشتیان از بامداد روز تِشتَر ایزد و فروردین ماه، سفره نوروزی را بر می چینند، خوردنی ها و مقداری آجیل و شیرینی های باقی مانده در سفره نوروز را با خود به طبیعت می برند و سبزه های موجود در سفره را با خود بر می دارند و به دشت و صحرا و کنار چشمه ها یا آب جاری روان می روند. سبزه خود را در کنار جویبارها به آب روان می سپارند و آرزو می کنند که سالی پربرکت و خرم داشته باشند. تا پسین آن روز را بیرون از خانه هستند و در طبیعت و میان سبزه و صحرا به شادمانی می پردازند. (توضیح: در اسطوره های ایرانی، ایزد باران همواره به صورت اسبی با دیو خشکسالی که دیواپوش نام دارد در جنگ و مبارزه است و اگر تیر ایزد پیروز شود، باران می بارد و چشمه ها می جوشند و رودها روان می‌گردند و سرسبزی را به ارمغان می آورند کتاب از نوروز تا نوروز، پژوهش و نگارش: کورش نیکنام، رویه ۴۱–۴۲
سیزده به در بسیار #خجسته و #فرخ است و اینکه برخی آن را #نحس می پندارند برخلاف باور های ایرانی است. سیزده به در هیچ ارتباطی با رسم پوریم یهودیان ندارد و تاریخ این دو با یکدیگر متفاوت است. افزون بر این، پوریم یهودیان در هیچ نسک تاریخی ذکر نشده و اعتبار تاریخی ندارد و تنها داستان سرایی است.
