برحسب محاسبات تقویمی، در آستانه به پایان رسیدن قرن چهاردهم شمسی هستیم.
در یک سده میلیونها انسان در بدترین شرایط زیستند، گلوی هزاران هزار وجدان بیدار به جوخه های اعدام مستبدین و مرتجعین سپرده شد.
هزاران هزار گلِ سُرخ در تپه های به خون آغشته تپیدند، میلیونها انسان استثمار شدند و به فقر و گرسنگی و تنگدستی دچار شدند و هزاران هزار سرمایه دار زالو صفت از دسترنج زحمتکشان انگل وار زیستند و میلیونها انسان را به سوی تباهی و رنج سوق دادند اما حیات هنوز ادامه دارد و انسان با امید به تغییر زنده است آنطور که آن هنرمند شیلیایی( ویکتور خارا) گفت:
امید را بی چون و چرا تأیید می‌کنم
وقتی که به ستاره‌ای دیگر فکر می‌کنم.
به من می‌گوید هرگز دیر نخواهد بود
کبوتر پرواز خواهد کرد...
تصویر: شادی و هلهله کودکان زلزله زده استان کرمانشاه در رنج و علیه هجوم اندوه...
به امید روزهای تازه و جامعه نو و بنیاداً متفاوت و تغییرات اساسی در زندگی و جامعه و مبارزه برای آن
زنده باد تازگی و زنده باد زندگی @adabiyate_Radical
