2022-08-13 22:27:35
جاده خاکی
عقیل دغاقله
چه خوب است فیلم اول پناه پناهی، جاده خاکی.
فیلم داستان خانواده ای چهار نفره است که به جاده می زنند تا فرزند بزرگشان را - علی الظاهر به دلیل سیاسی - از طریق مرز آذربایجان به خارج از کشور بفرستند. کل داستان این فیلم قصه این خداحافظی است.
اما این تنها وادع نیست. قصه فیلم از این فراتر می رود تا راوی درد انسان معاصر در ایران باشد: روایت وداع خانواده و فرزند در هجرت اجباری، وداع با محیط زیست، و روایت وداع با رویاها ها و آرزوهایمان را بازگوید.
والبته تنها بازگفتن نیست ..فیلم داستان یک همزیستی با درد است .
داستان بغض زنی است که با این همه درد زندگی می کند و چشم به آینده ای است که به امروز بخندد.
داستان پدری است که با دلی شکسته و پایی به گچ رفته که محمل نقش سفید و سیاه پیانویی شده است که کودکانه بتوان با آن آهنگ زد. پدری که در این سفر در صندلی عقب ماشین نشسته است و سکان آینده را به فرزند و همسرش واگذار کرده است. والبته که حضور دارد.
داستان کودکی پر شر و شور است، که تنها همسفری است که از این سفر پردرد هیچ نمی داند اما حضور او ان سفر را تحمل پذیر کرده است.
داستان سگی است که عفونت بدنش را گرفته است و نمی دانیم که می ماند یا می رود اما همراه است.
«جاده خاکی» همچنین روایتگر آرزوهایی است که به تعلیق می روند و بخشی از زخم هایمان می شوند. این زخم آرزوها را می توان در بغض همه اعضای خانواده دید، افرادی که همه رویاهایشان را بر باد رفته می دانند، به جز کودکی که فارغ از هر رویایی از زندگی لذت می برد و دم را غنیمت می شمارد تا بر زمین سجده بگذارد.
شاهکار به تصویر کشیدن این آروزهای زخم خورده در آن صحنه عجیب و رویایی است که از فیلم «اودیسه در فضا» الهام گرفته شده است. صحنه ای که پدر و کودک در فضایی بی کران پر می کشند و می روند و می روند و می روند ...و در آن تنهایی - در میان سو سوی ستاره ها- از خطی که بر ماشین آرزوهایشان افتاده است می گویند. و آی گریه، گریه، گریه......وای که ماشینم خط افتاد، وای که ماشینم خط افتاد و گریه، گریه، گریه.
و در همان فضای رویاگونه باز خنده و گریه در هم می آمیزند، شوخی و جدی ترکیب می شوند ، تا این خط خطی شدن آرزوها به تصویر کشیده شود.
این همزیستی زخم ها، دردها و زندگی
این همنشینی درد و شادی
و این ضرورت عادت کردن به این همنشینی است که بن مایه فیلم است و تا آخر حضور دارد.
و البته با پایان فیلم ما در را در همان حال و هوای غم و شادی رها می کند تا برویم و برویم و برویم...
https://t.me/adagha
1.2K viewsedited 19:27
ر
