چون از وصال آن گل دیدم که: نیست رنگی
آخر به صد ضرورت قانع شدم به بویش
خورشیدِ روی او را نسبت به ماه کردم
زین کار نا مناسب شرمنده ام زِ رویش
مسکین دل از ملامت، آواره جهان شد
ای باد، اگر ببینی، از ما سلام گویش
دهقان ز جوی تاکم سیراب ساخت، یاربّ
از آب زندگانی خالی مباد جویش
از جستجوی وصلش مَنعَم مکن، هلالی
گیرم که هم نیابم، شادم به جستجویش
هلالی جغتایی
Channel | @Adibaneeh
