ناگزیرم از دوست داشتنت چنان پرندهای از آغوش آسمان با ریشههای | ادیبـــــانهــ
ناگزیرم از دوست داشتنت چنان پرندهای از آغوش آسمان با ریشههایِ گل سرخ از خاک جهان اگر برپاست هنوز، کسی، کسی را دوست دارد اگر چه دیر اگر چه دور مرا از دوست داشتنت راه گریزی نیست ...
