همیشه هم که بالا رفتن خوب نیست! همیشه که نباید بالا رفت و قله | 🌻💛🌻آفتابگردون🌻💛🌻
همیشه هم که بالا رفتن خوب نیست! همیشه که نباید بالا رفت و قله‌های بلندتری فتح کرد. خوب است گاهی همانجا روی قله‌ی دنج و کوچکی که فتح کرده‌ای دراز بکشی، دستت را زیر سرت بگذاری و از تماشای شکوه بکر آسمان، لذت ببری. گاهی خوب است بنشینی، نفس عمیقی بکشی، آتشی روشن کنی، چای بنوشی و به قله‌های بزرگ‌تری فکر نکنی. خوب است گاهی به جای ادامه دادن، به نصیحت ابرها گوش کنی، بساطت را جمع کنی و زیر آرامش صخره‌ای پناه بگیری تا مبادا باران بزند و خیس شوی، تا مبادا خاک زیر پایت سست شود و سقوط کنی. چیزی با ارزش‌تر از آرامش وجود ندارد. بگذار عابران پایین‌دست، آرامش تو را ببینند، تو را با دست به هم نشان بدهند و هوای صعود به سرشان بزند، بگذار دلیل آغاز، تو باشی. نفسی که تازه کردی، دستی به زانو می‌زنی، بلند می‌شوی و ادامه می‌دهی، آرامشت را حفظ کن و به جای تمرکز کردن روی مقصد، از مسیر، لذت ببر، که لذت و اشتیاق بی‌واسطه، در مسیر است، نه در مقصد!
