2021-09-04 14:47:09
#بیشتر_بدانیم
از ایده تا عکس: در روند خلق یک تصویر چه
می گذرد؟
وقتی من برای عکاسی بیرون می روم، چه عکاسی هوایی و چه شاخه های دیگر عکاسی، همیشه می توانم تصویر را در ذهنم ببینم قبل از این که آن را ثبت کنم. وقتی عکس می گیرم بیشترین تلاشم را برای رسیدن به همان عکس بر روی دوربین می کنم، و می دانم که این عکس برای من معنا خواهد داشت.
گاهی اوقات من 30 دقیقه صرف عکاسی، یا گاهی اوقات چندین ساعت را صرف انتظار برای یک لحظه مناسب یا نور مناسب می کنم تا عکسی را که می خواهم بگیرم. در این مطلب لنزک من برخی از عکس های هوایی ام که با دِرون گرفته ام و روند ایجاد آنها، از فکر و ایده تا عکاسی و ویرایش، را توضیح می دهم.
از ایده تا عکس: عکاسی هوایی با دِرون - قطار و من بر روی ریل ها
«قطار و من بر روی ریل ها» یکی از برنامه ریزی شده ترین عکس های هوایی من است. یک روز صبح من از خواب بیدار شدم و به نوعی این عکس را فقط در ذهنم گرفتم. من فکر کردم ایده خیلی احمقانه ای است، بنابراین تصمیم گرفتم بروم و آن را ایجاد کنم. من لباس هایی پوشیدم که خیلی با سنگ ها و ریل ها ترکیب نشوند، مدتی پشت کامپیوتر نشستم و در گوگل مپ به دنبال جایی برای گرفتن این عکس گشتم. من نمی خواستم چیزی جز ریل های قطار و چند درخت در این عکس باشد، اما پیدا کردن جایی که تنها این موارد در آن باشند سخت بود.
من در مورد این که چه چیز دیگری می توانم به آن اضافه کنم که از تمرکز اصلی عکس و من دور نشود فکر کردم، و در نهایت آب به فکرم رسید. بعد از یک ساعت جستجو، یک ریل راه آهن پیدا کردم که از میان دو بدنه آبی رد میشد و حدود 40 دقیقه با من فاصله داشت. قبل از اینکه به آنجا بروم یادم آمد که عکس بدون قطار چطور خواهد بود؟
برنامه ریزی بیشتر... من مجبور بودم برنامه قطار را پیدا کنم تا بتوانم از قطار هم عکس بگیرم، بنابراین دیدم که یک قطار در ساعت 2:50 و بعدی در ساعت 4:30 بعد از ظهر می آمد.
من به مقصد رسیدم، در یک مرکز خرید پارک کردم، یک فلش راهنما پیدا کردم که به ریل قطار می رسید و از یک تپه سنگی بزرگ بر روی یک تونل بالا رفتم تا به ریل رسیدم. حدود چهارصد متر در امتداد ریل پیاده روی کردم تا به آب رسیدم، دِرون (drone) را بیرون آوردم و آن را تنظیم کردم. من کمی زود رسیدم تا یک سری چیزها را بفهمم، دِرون را بالا بردم تا برنامه ریزی های قبل از گرفتن عکس را انجام دهم و ترکیب بندی، مقیاس و موقعیتی که باید در آن دراز بکشم را در نظر بگیرم.
من تعدادی عکس از خودم که بر روی ریل دراز کشیده بودم از دور و نزدیک و در تمام موقعیت های مختلف گرفتم، بنابراین گزینه هایی داشتم که در پس پردازش با آنها کار کنم. سپس، منتظر ماندم تا قطار بیاید و خوش شانس بودم که قطاری گیر آوردم که در هر دو جهت می رفت. با تمام شدن همه کارها، اکنون وقت آن بود که به خانه بروم و کمی ویرایش روی عکس ها انجام دهم.
من می خواستم این عکس یک حسی را منتقل کند، شاید حس غم یا اندوه، که بیننده تعجب کند چرا من روی آن ریل ها در وسط ناکجا آباد دراز کشیده ام و انتظار مرگم را می کشم (عکسی که برای هر کسی طبیعی و نرمال نباشد). بعد از این که عکس ایجاد شد، توانست چند نفری را با این باور که من واقعا بر روی ریل ها دراز کشیده ام فریب دهد، اما گذشته از آن این تصویر دیگری بود که من واقعا برای بیرون رفتن و گرفتن آن وقت گذاشتم.
با عکاسی دیجیتال ما می توانیم هر چقدر عکس که می خواهیم بگیریم، اما عکس هایی که در موردشان فکر می کنیم و واقعا به آنها اهمیت می دهیم، عکس هایی هستند که نشان می دهند ما به عنوان هنرمند چه کسی هستیم.
آنها عکس هایی هستند که شما را از افراد دیگر جدا می کنند و باید همیشه خودتان را به گرفتن آنها تشویق کنید.
نویسنده: #تای_پولند (Ty Poland)
جهت آموزش های بیشتر اپلیکیشن تخصصی آموزش عکاسی فتوتیک را نصب کنید
https://t.me/Ahmadi_Farzane/10379
@Ahmadi_Farzane
129 views11:47
F
