آخ که چه قله‌ای! یکی از قله‌هایی که حکومت نه فقط به یک‌قدمی | نگاه متفاوت (احمد زیدآبادی)
آخ که چه قله‌ای!
یکی از قله‌هایی که حکومت نه فقط به یک‌قدمی آن رسیده، بلکه کلاً آن را فتح کرده است، وضعیت آسفالت جاده‌های کشور است!
بهار پارسال که لکه‌گیری و روکش برخی جاده‌ها انجام شد، من کلی خوشحال شدم و به عنوان یک گام ملموس مثبت آن را ستودم.
ولی پنداری فقط ظاهر کار را آراسته بودند، چون با یک باد و باران همه چیز به جای نخست خود برگشته است!
جاده تهران به بندرعباس یک جادهٔ ترانزیتی پر از ماشین‌های سنگین است. بیش از 60 درصد طول این جاده به معنای واقعی کلمه خراب است. رانندگی در این جاده نه برای خودرو جلوبندی باقی می‌گذارد و نه برای راننده و سرنشینان آن ستون فقرات!
اگر احیاناً در برخی فواصل، لاین سبقت کمی هموارتر باشد، راننده‌های ماشین‌های سنگین آن را تصاحب می‌کنند و اگر پشت سرشان هزاران چراغ دهی و به همان اندازه بوق بزنی، همانقدر اثر دارد که انتقاد از نحوهٔ ادارهٔ کشور بر روی متصدیان امور!
نهایتاً هیچ راهی باقی نمی‌ماند جز آنکه بخواهی از سمت راست آنها سبقت بگیری که خطر آن هم بر کسی پوشیده نیست چون در همان حین، ممکن است رانندهٔ کامیون یا تریلر هوس کند به سمت راست تغییر جهت دهد زیرا که در یک آن، به نظرش آن طرف هموارتر آمده است!
مشکل اما فقط به نابودی جلوبندی ماشین و ستون فقرات راننده و سرنشینان و سبقت اجباری از سمت راست خلاصه نمی‌شود. در برخی نقاط جاده چنان چاله‌های عمیقی به وجود آمده کاََنّهُ گویی دزدان عتیقه مشغول حفر زمین برای پیدا کردن گنج درست در وسط جاده بوده‌اند! این وضع در بخش انتهایی جادهٔ کمربندی یزد به سمت جنوب رخ داده است!
در تاریکی شب راننده‌ها به این نقطه که می‌رسیدند کنترل خودرو از دستشان خارج می‌شد. در همان لحظهٔ رسیدن ما به آن نقطه، یک پراید از جاده خارج شده بود و دو نفر با استفاده از چراغ‌قوهٔ موبایل‌شان در حال علامت دادن به خودروها برای کاهش سرعت‌شان بودند.
خلاصه این قله که فتح شده و باقی قله‌ها هم که در یک قدمی است و بنابراین غمی نیست و نباید یأس‌آفرینی کرد!
#احمد_زیدآبادی
@ahmadzeidabad
