لابلای کتابهای تاریخ ایران باستان روایتهای جالبی بیان کرده اند | ★اهورا مـــــــزدا★
لابلای کتابهای تاریخ ایران باستان روایتهای جالبی بیان کرده اند که «فیروز» نماد بازگشت از دنیای مردگان دموزی خدای سومری هاست و چهره سیاهش نشان آن است و لباس سرخش نشان خون سیاوش است و در جایی دیگر هم فلسفه لباس سرخ را نماد آتش و اهمیت آن در آیین زردتشتیان دانسته و حاجی فیروز را نگهبان آتش میخواندند در کتب تاریخی این قصه هم نقل شده که " پیروز نهاوندی" سرباز ایرانی بوده که تحت فرمان فرمانده‌ی بزرگ ایرانی "رستم فرخزاد" بوده و به دست اعراب در زمان خلیفه دوم به اسارت گرفته شد، اما او توانست اعتماد اعراب را جلب کند و آنقدر با سیاست رفتار کرد که حتی توانست خلیفه را بکُشد! همچنین نام "حاجی " را از اسارت در عربستان به دست آورده است، اما به دلیل نبودن حرف "پ" در زبان عربی، اسم او از پیروز به فیروز تغییر یافت و آمده ترانه «ارباب خودم چرا نمیخندی» شعری بوده که برای اربابش میخوانده که این عبارت به پیروزی و انتقام ایرانیان از اعراب اشاره دارد.
