دربیشه ی سرسبز شیر خفته را دیده ای؟ شکم گرسنه اما چشمان سیر را دیده ای؟ دستان تاول زده دیدی که دستگیری کند؟ باور کن، اگر دیدی پدر مرا دیده ای!
آ پِئرا ، پیر بوی تا پِئر بَوِئی
مِه مارِ دردِ جا اِگِر بَوِئی
بِنِه سَرچِشِ خورِدَر هاکِردِه
دنیا دَوِیَنِه دَس سِر بَوِئِی.
آی پدرم، پیر شدی تا پدر شدی
با درد مادر من خوی کرده ای
سحرگاهان خواب راازچشمانت بیرون کردی از بودن در این دنیا سیر شده ای !
تِه سَر نَرمِ سَرینِ دا بَمِردِه
خَسِِّه تَن دای گَرمِ لا بَمِردِه
دَسِه چو بَوِردِه لینگِ کالِ چرم
وَچِه دایِ بَبایِ کا بَمِردِه !
سر تو در آرزوی بالشی نرم مرده است. تن خسته ی تو در حسرت بستری گرم مرده است چوبدستی دستانت را و چارق پایت را آزرده است. بچه هایت در آرزوی بازی کردن با پدر مرده اند.!
جنگِلْ پلنگِ لِر نیْئه ره کُرمه؟
ویشه که سوشِ شِر نیْئه ره کُرمه؟
صدتا لَمپا ره سو هاکِنِه مه مار٬
خِنه که جانه‌پِر نیْئه ره کُرمه؟
جنگلی که صدای پلنگ از آن برنخیزد٬ به چه کار می‌آید؟
بیشه‌ای که جنب و جوشِ شیر نباشد٬ به چه کار می‌آید؟
عشق تو را در محله جار بزنم به وجودت بنازم و یار یاربزنم شدمیمانم،نشد فدایت میشوم داغی بردل میزنم خوب خوب
کِرِه شِه یار بَئیرِم تو بَووئِه؟ منِه دنیا دَوِیَن رو بووئه کِنِه کَنّا تِه دِمّال دَووئِه چش؟ مِه تاریک خنه لمپا سو بَووئِه چه کسی رایاربگیرم که مثل توشود؟ تا روی زنده بودن دردنیا را داشته باشم برآستان چه کسی چشم به دنبال توباشد؟ تادرخانه ی تاریک من چراغی روشن شود
